بعد از مرگ عبدالرحمان خان حاكم افغانستان و روي كار آمدن حبيب‏اللَّه خان در سال 1901م، سياست خارجي اين كشور همانند زمان گذشته، در اختيار انگلستان بود. در اين ميان نمايندگي انگلستان در هند، با توجه به شرايط جهاني خواستار امتيازات بيشتري از حاكم جديد افغانستان بود. بنابراين در سفر هيأت انگليسي به افغانستان، مذاكراتي طولاني ميان سرلوي دين سرپرستِ هيأت با امير حبيب‏اللَّه خان انجام گرفت كه به امضاي قراردادي در 21 مارس 1905م انجاميد. به موجب قرارداد استعماري كه ميان انگلستان و افغانستان منعقد گرديد، انگلستان تعهد كرد كه سالانه مبلغ 160 هزار ليره به افغانستان بپردازد و در قبال آن، سياست خارجي اين كشور را به مدت چهل سال، تحت نظر داشته باشد. با اين حال حاكم افغانستان از پذيرش درخواست انگلستان در صدور اجازه امتداد راه‏آهن از منطقه چمن تا قندهار و از پيشاور تا كابل، كه در راستاي تأمين اهداف دولت استعماري انگلستان بود، خودداري نمود. سرانجام اين قرار داد در8 اوت 1919 لغو و استقلال افغانستان اعلام شد.