نيروهاي ژاپن در طول سال 1944م در تمام جبهه‏ها دست به عقب نشيني زدند و تا اوايل سال 1945م قسمت اعظم متصرفات خود را در چين و جنوب شرقي آسيا و جزاير اقيانوسيه از دست دادند. هم‏چنين نيروهاي امريكا تا ژانويه 1945م، فيليپين را به تصرف خود در آوردند و ژاپن را به عقب راندند. اما آخرين و بزرگ‏ترين نبرد دريايى و زميني بين امريكا و ژاپن از روز اول آوريل سال 1945م براي تصرف اوكيناوا، مهم‏ترين پايگاه دريايى ژاپن بين جزيره تايوان و ژاپن درگرفت و 83 روز به طول انجاميد. امريكايى‏ها براي تصرف اين جزيره، 1300 كشتي و نزديك به ده هزار هواپيما را به خدمت گرفتند. در اين عمليات، امريكا 36 كشتي و 763 هواپيماي خود را از دست داد و 369 كشتي امريكايى نيز به شدت آسيب ديد. بيشترين خسارات بركشتي‏هاي امريكايى، به وسيله "كاميكازه"ها يا خلبانان انتحاري ژاپن وارد آمد كه با هواپيما، خود را به كشتي‏هاي امريكايى مي‏زدند و آنها را منفجر يا غرق مي‏كردند. از يك‏صد و بيست هزار نيروي مدافع ژاپني در اوكيناوا هم بيش از يك‏صد و ده هزار نفر كشته يا زخمي شدند و فقط 7400 نفر به اسارت امريكايى‏ها درآمدند. به موجب آماري كه بعداً از طرف امريكايى‏ها منتشر شد، تنها در نبرد اوكيناوا، ژاپني‏ها 7830 هواپيماي خود را از دست دادند و شانزده كشتي جنگي ژاپني كه رزمناو عظيم 72 هزار تني ياماتو از آن جمله بود، در اين نبرد غرق شدند. ياماتو در آن تاريخ، بزرگ‏ترين كشتي جنگي جهان به شمار مي‏آمد كه تعداد پرسنل آن از سه هزار و سي‏صد نفر تجاوز مي‏كرد. از اين عده بيش از سه هزار نفر تلف شدند و فقط سي‏صد نفر جان سالم به در بردند. امريكايى‏ها پس از تصرف اوكيناوا در تدارك حمله به خاك اصلي ژاپن بودند ولي با مشاهده مقاومت شديد ژاپني‏ها براي حفظ اين جزيره، پيش‏بيني مي‏كردند كه جنگ براي تصرف خاك اصلي ژاپن، تلفات و خسارات بسيار سنگيني براي امريكا به بار خواهد آورد. به همين جهت پس از دستيابي به بمب هسته‏اي، به فكر استفاده از اين سلاح درجنگ با ژاپن افتادند و اين فكر را در روزهاي ششم و نهم اوت آن سال با پرتاب بمب هسته‏اي بر شهرهاي هيروشيما و ناكازاكي، عملي كردند. با كشتار وسيعي كه در نتيجه انفجار وحشتناك بمب هسته‏اي در اين دو شهر روي داد، ژاپن تن به تسليم سپرد و جنگ در آسيا نيز به پايان رسيد.