ماريا زيبيلا مِريان محقق و نقاش آلماني، در دوم آوريل 1647م در نزديكي شهر فرانكفورت آلمان به دنيا آمد. وي از كودكي علاقه فوق‏العاده‏اي به طبيعت داشت و كنجكاوي زيادي درباره آن از خود ابراز كرد. به طوري كه در ده سالگي راز دگرديسي پروانه و تبديل تخم به كرم پروانه را كشف كرد. وي در همين زمان اطلاعاتي درباره پروانه به دست آورد كه تا آن هنگام ناشناخته بود. در آن ايام، چنين كشفي با علوم ديني زمان و كليسا تضاد داشت و آن را نوعي جادوگري مي‏دانستند و فرد كاشف، محكوم به مرگ بود. اما بعدها با تلاش و استدلال‏هاي مِريان، رشته حشره‏شناسي پايه‏گذاري گرديد. او اولين زني بودكه در نورِنْبِرگ آلمان، يك مدرسه نقاشي داير كرد و رنگ‏هاي طبيعي را از بوته جارو و گل افشان و... به دست آورد. ماريان هم‏چنين به عنوان نخستين زن، تنها با همراهي دخترش براي سفري تحقيقاتي راهي مناطق گرمسير استوايى شد و علي‏رغم مشكلات بسيار، موفق گرديد تا نقاشي‏هاي بي‏نظيري از گياهان و حيوانات مناطق گرم ترسيم نمايد. تلاش‏هاي بانو مريان باعث شد تا براي اولين بار، دنياي اروپا اطلاعاتي درباره بعضي حشرات مناطق گرم به دست آورد. كارهاي هنرمندانه او درقالب تصاوير گياهان و حيوانات وحشي مناطق استوايى بر روي كاغذ و پوست، منحصر به فرد و غيرقابل تقليد است. نوآوري‏هاي هنري او در اين زمينه، كيفيات ذهني مريان را به خوبي نشان مي‏دهد و ويژگي ذوقي وي را مشخص مي‏كند، چنانچه قابل مقايسه با ديگران نيست. اين نقاشي‏ها در اولين كتاب طبيعت‏شناسي او با دقت رسم گرديده‏اند. زيبيلا مريان را به راستي بزرگ‏ترين زن نقاش و قلم زن بر روي فلز مس در همه اعصار نيز دانسته‏اند. او با مهارتي غير قابل تصور، با پايه‏گذاري سبكي جديد در نقاشي، حشرات و گل‏ها را مي‏كشيد و با كوشش خود توانست سبك نقاشي طبيعت بي‏جان را به وجود آورد. كتاب‏هاي مريان اولين كتاب‏هاي طبيعت‏شناسي است كه هنوز اعتبار و ارزش خود را حفظ كرده‏اند. از آثار اين محقق و هنرمند بزرگ مي‏توان كتاب نقاشي دگرديسي حشرات استوا را نام برد. هنر ماريا زيبيلا مريان همانند لئوناردو داوينچي نقاش بزرگ ايتاليايي، در زمان خود يگانه بود. مريان در آخرين ماه‏هاي زندگي مبتلابه فلج گرديد و قدرت بينايي‏اش را از دست داد تا اينكه سرانجام پس از عمري تلاش خستگي‏ناپذير، در 13 ژانويه 1717م در 70 سالگي در آمستردام هلند درگذشت.