با قدرت‏گيري دولت عثماني و جمهوري ونيز در شمال شرقي ايتاليا، درياي آدرياتيك محل تلاقي و رقابت اين دو قدرت گرديد و جنگ‏هايى نيز ميان آنها شعله‏ور شد، تا جايى كه در يك مقطع زماني در نيمه اول قرن شانزدهم "ونيز" اطاعت از عثماني را پذيرا گرديد. در نيمه قرن هفدهم با توجه به اوضاع آرام داخلي و شكل‏گيري سپاه جديد، سلطان عثماني به مسائل اقتصادي پرداخت و ضمن رسيدگي به وضع پولي و نظام ماليات جديد به آنها سامان بخشيد و حقوق سپاهيان و ناوگان دريايى نيز در نظر گرفته شد. در اين زمان ونيزي‏ها بر جزيره كرتْ مسلط شده و ضمن بهره‏گيري از صلح با دولت عثماني، در منطقه درياي اژه به كار تجاري مشغول بودند. اما دولت عثماني كوشيد تا از نفوذ آنها در منطقه شرق بكاهد بنابراين سلطان ابراهيم خليفه عثماني با آماده‏سازي سپاه و ناوگان خويش بر ضد ونيزي‏ها اعلام جنگ نمود و با دستگيري ونيزي‏ها در مناطق در دسترس، به مصادره اموال و املاك آنها پرداخت. در همين راستا، در 10 آوريل 1645م لشكريان عثماني به جزيره كرت حمله بردند و موفق به تسلط بر بخشي از آن شدند. اين جنگ‏ها حدود 25 سال ادامه داشت تا اين كه عثماني‏ها موفق به تصرف كامل جزيره كرت شدند. در اين مدت ونيز از كمك‏هاي فرانسه و امپراتوري آلمان و ساير دول بهره مي‏گرفت كه البته بدون نتيجه بود. با حاكميت عثماني‏ها بر جزيره كرت و بيرون راندن ونيزي‏ها از اين جزيره در سال 1670م شرق درياي مديترانه به طور كامل در اختيار دولت عثماني قرار گرفت.