انور خوجه رهبر پيشين آلباني در سال 1908م به دنيا آمد. او از اوايل دوران تحصيل خود در فرانسه وارد فعاليت‏هاي انقلابي گرديد و به عضويت حزب كمونيست فرانسه درآمد. انور خوجه در كشاكش جنگ جهاني دوم، رهبري چريك‏هاي چپ‏گرا را بر عهده گرفت و در سال 1941م، حزب كمونيست آلباني را بنيان نهاد. خوجه در سال 1944م پس از شكست ايتاليا در جنگ جهاني دوم، با كمك ارتش شوروي، قدرت را در آلباني به دست گرفت و دو سال بعد در اين كشور، جمهوري كمونيستي اعلام كرد. انور خوجه تا سال 1961 روابط خوبي با شوروي داشت اما مرگ استالين و آغاز سياست استالين‏زدايي، باعث تيرگي روابطش با مسكو گرديد و او از آن پس، به طرف مائوئيسم و چين پيش رفت. انور خوجه در دوران چهل ساله حضور خود در رأس قدرت، يك حكومت استاليني همراه با اختناق در آلباني برقرار كرد و تا پايان عمر از طرفداران سرسخت استالين و از مدافعان طرز تفكر وي به شمار مي‏رفت. با بر هم خوردن ارتباط شوروي و آلباني و تمايل انور خوجه به مائو، چيني‏ها نيز كمك‏هاي مالي و اقتصادي فراواني در اختيار رژيم كمونيستي آلباني قرار مي‏دادند. دوري انور خوجه از شوروي سابق از يك سو و ماهيت كمونيستي افراطي وي در آلباني كه موجب خودداري اين رژيم و دولت‏هاي اروپايي در ايجاد روابط سياسي با يك‏ديگر گرديد، از جانب ديگر، موجب انزواي سياسي دولت آلباني شد. هم‏چنين سياست‏هاي مستبدانه و بسته انور خوجه باعث شد تا آلباني به فقيرترين كشور اروپا تبديل شود. ساليان دراز، آلباني با بيش از هفتاد كشور جهان و اكثر كشورهاي صنعتي و اروپاي غربي رابطه‏اي نداشت و روابط اين كشور با بسياري از كشورهاي ديگر راكد بود. انورخوجه تنها فرمان‏روايي بود كه از سال‏هاي جنگ جهاني دوم تا لحظه مرگ خود به مدت بيش از چهار دهه در كشور خود حكمراني كرد، تا اينكه در يازدهم آوريل 1984م در 76 سالگي درگذشت. سرانجام پس از مرگ خوجه، آلباني در سال 1990م دچار تغييرات قهري اروپاي شرقي شد و با سقوط رژيم كمونيستي، به عنوان آخرين كشور اروپايي در سال 1992 حكومت كمونيستي را كنار گذاشت و نظام جمهوري را برگزيد.