كشور افريقايى روآندا از قديم الايام محل سكونت تيره‏اي از اقوام بانتو بود كه "هوتو" ناميده مي‏شدند. از قرن پانزدهم عده‏اي از مردمان قبيله "توتْسي" از منطقه اتيوپي در شمال اين كشور، وارد روآندا شده و ضمن به وجود آوردن جامعه‏اي طبقاتي، بر ديگران تسلط يافتند. هوتوها اكثريت 84 درصدي جمعيت رواندا را تشكيل مي‏دهند و تا سال 1994 بر اين كشور افريقايى حكومت مي‏كردند. در طي قرن‏هاي بعد گرچه دولت‏هاي استعمارگر هم‏چون آلمان و بلژيك در اين منطقه حاكميت يافتند اما اختلاف و جنگ‏هاي داخلي ميان قوم‏هاي محلي كمابيش ادامه داشت. يكي از نقاط اوج آن در اوائل استقلال اين كشور در سال 1962 بود كه به قتل عام 20 هزار نفر انجاميد. با اين حال بزرگ‏ترين جنگ و شورش خونين در 6 آوريل 1994م به وقوع پيوست. يك سال قبل از آن، هوتوها براي ايجاد يك دولت موقت ائتلافي با توتْسي‏ها و برگزاري انتخابات آزاد رياست جمهوري، به توافق رسيده بودند. اما در پي ساقط شدن هواپيماي حامل رئيس جمهور هوتوي رواندا و كشته شدن وي در آوريل 1994، آتش جنگ با حمله هوتوهاي افراطي بار ديگر روشن شد. در جنگ خونيني كه ميان دو قبيله بزرگ هوتو و توتسي در رواندا روي داد، افراطيون هوتو در مدت سه ماه، بيش از 800 هزار نفر از افراد قبيله توتسي و ميانه‏روهاي هوتو را قتل عام كردند و بيش از 2 ميليون نفر نيز آواره شدند. گرچه مردم اين كشور مسيحي مي‏باشند اما از سوي رهبران كاتوليك اقدامي جهت توقف كشتارها و محكوميت اين اعمال صورت نگرفت. در پايان اين جنگ فاجعه‏آميز، توتسي‏ها كه با امريكا روابط نزديك دارند بر هوتوها كه از مناسبات خوبي با فرانسه برخوردارند، پيروز شدند و حكومت را در رواندا در دست گرفتند. دخالت امريكا و فرانسه نيز به بهانه حمايت از جان اتباع بيگانه در روآندا بود. فاجعه روآندا از نقاط سياه دوران سازمان ملل به حساب مي‏آيد. در آوريل 2004م مراسم بزرگ‏داشت دهمين سال اين فاجعه برپا شد و دبير كل سازمان ملل اذعان نمود كه جامعه بين‏المللي در سال 1994 روآندا را فراموش كرده بود و امروزه سازمان ملل مي‏كوشد تا با تلاش بيشتر به بازماندگان رسيدگي شود. بعد از گذشت ده سال از اين واقعه، همچنان گورهاي دسته‏جمعي پيدا مي‏شود و زخم‏هاي مردم التيام نيافته و مشكلات پناهندگان و آوارگان همچنان ادامه دارد.