اسپانیا در جنگ جهانی اول بی‏طرف ماند، ولی آلفونس سیزدهم، پادشاه وقت این کشور، برای مقابله با تشنجات داخلی، با استقرار یک حکومت دیکتاتوری، بیش از پیش به موقعیت خود لطمه زد. وی در سال 1930م با برکناری نخست وزیر نظامی خود، درصدد اعطای آزادی‏هایى به مردم برآمد. ولی فضای باز سیاسی که پس از یک دوره طولانی دیکتاتوری در این کشور به وجود آمده بود موجب تقویت نیروهای مخالف گردید و آلفونس سیزدهم که در دوران سلطنت خود، پنج بار مورد سوء قصد قرار گرفته بود، در آوریل 1931م از بیم جان گریخت. خروج پادشاه اسپانیا از کشور، به همه‏پرسی و اعلام جمهوری در دوازدهم آوریل آن سال انجامید. اما چندی از استقرار این حکومت نگذشته بود که سلطنت‏طلبانِ فاشیست به فرماندهی ژنرال فرانسیسکو فرانکو در 17 ژوئیه 1936م علیه جمهوری خواهان شوریدند که باعث وقوع جنگ داخلی به مدت دو سال و نیم در این کشور شد. این جنگ در نهایت با پیروزی سلطنت‏طلبان بر جمهوری‏خواهان در 28 مارس 1939م به پایان رسید و پس از آن، حکومت دیکتاتوری 36 ساله فرانکو بر اسپانیا حاکم شد. (ر.ک: 28 مارس)