چارْلْزْ ساندِرْزْ پيرِس، فيلسوف و متفكر امريكايى در نيمه سپتامبر 1839م در ايالت ماساچوسِت امريكا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود، در فلسفه صاحب نظر شد، ولي چون مردي گمنام بود، او را براي تدريس فلسفه در دانشگاه‏ها شايسته نمي‏دانستند. پيرس پس از چندي مكتب فلسفيِ اصالت عمل را ايجاد كرد كه بر اساس آن جنبه ما بعد طبيعيِ فكر، از اعتبار مي‏افتد. هم‏چنين با پيشرفت اختراعات، حقيقت، عوض مي‏شود و حقيقتِ هر قضيه از روي تطبيق آن با نتايج تجربي و فوايد عمليِ حاصل از آن به دست مي‏آيد. ساندرزْ فيلسوف شكاكي بود كه خويشتن را جايزالخطا مي‏خواند، زيرا معتقد بود كه ممكن است بسياري از افكار وي در معرض خطا و لغزش باشد. پيرس مي‏گفت: "من آدمي هستم كه منتقدان، هيچ وقت از او سخن خوبي نخواهند گفت." از آن جا كه فلسفه اصالتِ عملِ لغزش‏پذيرِ او، حقيقت را نسبت به زمان و مكان، تغييرپذير مي‏دانست، وي را بر آن مي‏داشت كه به هر نظر فلسفي تا زماني كه حقيقتِ آن به محك تجربه، به ثبوت نرسيده است، به ديده شك و ترديد بنگرد. فلسفه اصالت عملِ پيرس، پس از چندي مورد توجه فلاسفه و انديشمندان بسياري قرار گرفت و در ساليان بعد، افراد زيادي از اين فلسفه، تأثير پذيرفتند و آن را به اوج رساندند. چارلزْ ساندرْزْ پيرس سرانجام در 14 آوريل 1914م در 75 سالگي درگذشت.