امپراتوري روم شرقي يا بيزانس با تقسيم امپراتوري روم باستان در اواخر قرن چهارم ميلادي شكل گرفت. حدود جغرافيايى اين امپراتوري متغير بوده اما مي‏توان شبه جزيره بالكان و آسياي صغير را قسمت عمده آن دانست. اين امپراتوري در مدت عمر هزار ساله‏اش با مهاجمين خارجي مانند بلغارها، اسلاوها، ترك‏ها، اعراب و ايرانيان مواجه بوده است. اولين امپراتور بيزانس در سال 395م به سلطنت رسيد و پس از وي حدود 80 نفر در اين مسند قرار گرفتند. در قرون پاياني، اين امپراتوري با تهاجم ترك‏هاي عثماني مواجه بود اما همچنان به مقاومت خود ادامه مي‏داد و اگرچه از دولت‏هاي اروپايى كمك طلبيد اما اين درخواست كمك، بي‏پاسخ ماند. سرانجام در دوره كُنسْتانْتين يازدهم، شهر قسطنطنيه توسط سلطان محمد فاتح پادشاه عثماني و ارتش وي تصرف گرديد. سلطانِ عثماني كه دو سال قبل از آن به حكومت رسيده بود با تدارك لشكري عظيم و نيز تهيه تجهيزات جنگي و از جمله توپ‏هايي با گلوله نيم تني، در 16 آوريل 1453م حمله خود را آغاز نمود و در روز 29 مه آن سال تهاجم نهايي را عملي نمود. در جريان اين حمله امپراتور روم كشته شد و شهر به تصرف ترك‏ها درآمد و امپراتوري روم شرقي سقوط نمود. تاريخ نگاران اين مقطع را آغاز "عصر جديد" مي‏دانند.