پس از جنگ جهاني دوم، بر سر مسائلي چون سرنوشت آلمان، اروپاي خاوري و حكومت اين كشورها و... اختلافاتي بين امريكا و هم‏پيمانانش با شوروي پديد آمد كه باعث جنگ تبليغاتي وسيعي عليه يك‏ديگر گرديد. اين جنگ رسانه‏اي و تبليغاتي در نهايت توسط برنارد باروك، سياست‏مدار امريكايى به عنوان جنگ سرد مطرح شد و اين واژه از اين زمان براي توصيف روابط شرق و غرب وارد فرهنگ سياسي جهان گرديد. به بيان ديگر جنگ سرد اصطلاحي است كه نخستين بار در مورد جنگ رواني و تبليغاتي بين شوروي و كشورهاي كمونيست از يك طرف و كشورهاي بلوك غرب از سوي ديگر به كار برده شد. در اين جنگ، كشورهاي متخاصم به جاي توسل به زور و اقدام به جنگ، به تبليغات و عمليات ايذايى عليه يك‏ديگر اكتفا مي‏كنند. در جنگ سرد هم‏چنين حالت كشمكش دو كشور كه هر يك مي‏كوشد خود را قوي و كشور مقابل را ضعيف نشان دهد به وفور يافت مي‏شود. در اين ميان، كشورهاي بلوك شرق و غرب، پيمان‏هاي متعددي عليه هم منعقد كردند كه انعقاد پيمان‏هاي ناتو، سيتو و پيمان‏هاي دوجانبه امريكا با كشورهاي جهان سوم به منظور قرنطينه و محاصره بلوك كمونيست، و نيز پيمان ورشو در شرق، از جمله عوارض و جنبه‏هاي ديگر جنگ سرد به شمار مي‏آيند. نخستين دوره جنگ سرد از سال‏هاي 1946 تا 1962م ادامه داشت و با مرگ رهبران پيشين امريكا و شوروي، دوره تازه جنگ سرد تا اوايل دهه 1990م نيز ادامه يافت. به طور كلي ويژگي‏هاي جنگ سرد عبارتند از: آماده سازي نيروهاي نظامي دو طرف و مسلح شدن به سلاح‏هاي هسته‏اي، مبارزه تبليغاتي بسيار فشرده در دو طرف، عدم انجام هيچ گفت‏وگوي موفقيت‏آميز بين طرفين و سرايت كشاكش كمونيسم و سرمايه‏داري به جهان سوم.