كشور كوبا در امريكاي مركزي از اواخر قرن پانزدهم ميلادي به عنوان مستعمره اسپانيا تلقي مي‏شد. اما نهضت آزادي‏خواهي و استقلال‏طلبي از قرن نوزدهم در اين جزيره شكل گرفت و هر بار ناكام مي‏ماند. بنابراين سومين قيام مردم كوبا براي رهايى از استعمار اسپانيا در اواخر نيمه دوم قرن نوزدهم در 22 آوريل 1895م شكل گرفت و اين بار كوبايى‏ها به رهبري خوزه دومارتي عليه استعمار اسپانيا قيام كردند. اسپانيا براي مقابله با انقلابيون، 300 هزار سرباز به كوبا اعزام كرد. در اين هنگام، در حالي كه افكار عمومي در امريكا به نفع انقلابيون بود اما دولت ايالات متحده بارها تمايل خود مبني بر انضمام كوبا به خاك خود را اعلام نمود. در اوج اين ناآرامي‏ها، امريكا از فرصت استفاده كرد و به بهانه انفجار يك كشتي جنگي خود در نزديكي سواحل كوبا در سال 1898م وارد جنگ با اسپانيا شد و ناوگان جنگي اين كشور را در آب‏هاي كوبا نابود ساخت و اين كشور امريكاي مركزي را اشغال كرد. در نهايت براساس معاهده پاريس در دهم دسامبر 1898م كوبا و مناطقي ديگر نيز به امريكا واگذار گرديد. به اين ترتيب، امريكا جاي‏گزين استعمار اسپانيا در كوبا شد و مردم اين كشور از آن پس، قيام خود را عليه‏امريكا، سازمان دادند. (ر.ك: 20مه)