رابرت جوليوس اُپِنْهايْمِر فيزيك‏دان امريكايى، در 22 آوريل 1904م در شهر نيويورك به دنيا آمد. او از كودكي كنجكاوي زياد و استعداد يادگيري فوق‏العاده‏اي از خود نشان داد و در ابتداي جواني با تهيه رساله‏اي در مورد انوار مغناطيسي، استادانش را به اعجاب فرو برد. اپنهايمر در دوازده سالگي وارد دانشگاه هاروارد امريكا شد و دوره دانشگاهي را به سرعت و با رتبه‏اي عالي به پايان رساند، تا اينكه در 25 سالگي به مقام استادي و پروفسوري رسيد. وي قبل از جنگ جهاني دوم، درباره اتم و چگونگي شكافتن هسته و آزاد نمودن آن و نيز درباره انرژي عظيم حاصل از اين فرايند، مطالعاتي انجام داد. او در جريان جنگ جهاني دوم، به سرپرستي دايره تحقيقات وزارت جنگ امريكا منصوب شد و تحت نظر او، سه بمب هسته‏اي اوليه ساخته شد. درنهايت و با تلاش اپنهايمر بود كه نخستين بمب هسته‏اي دنيا در امريكا ساخته شد و او به عنوان سازنده واقعي بمب هسته‏اي معرفي گرديد. با وجود اين، هنگامي كه امريكا در سال 1945م با بمباران هسته‏اي ژاپن، هزاران انسان را به يك‏باره نابود كرد، اپنهايمر از كرده خود پشيمان شد و خواستار استفاده از انرژي هسته‏اي در امور صلح جويانه گرديد. وي در اين حال در برابر كنگره امريكا اظهار داشت كه انرژي هسته‏اي بايد انقلابي در زمينه امور عمراني بشر فراهم آورد نه آنكه دنيا را ويران سازد. هرچند گفته مي‏شود كه وي علي‏رغم تاييد بمباران هسته‏اي ژاپن، از طرفداران جدي نظارت بين‏المللي در استفاده از نيروي هسته‏اي بود. اپنهايمر هم‏چنين به علت مخالفت با تهيه بمب هيدروژني توسط امريكا، از رياست كميته مشاورين كميسيون انرژي هسته‏اي امريكا بركنار شد. رابرت اُپِنْهايْمر سرانجام در 18 فوريه 1968م در 64 سالگي درگذشت.