ويليام جونْزْ مستشرق معروف انگليسي در 20 سپتامبر 1746م در لندن به دنيا آمد. وي از دوران كودكي و نوجواني استعدادي سرشار داشت و پس از تحصيلات مقدماتي و متوسطه، دوره دانش‏سراي دانشگاه آكسفورد را طي كرد و به زبان‏هاي شرقي علاقه‏مند گرديد. جونز در ابتدا زبان عربي و پس از آن زبان فارسي را فراگرفت و در 25 سالگي در خواندن و نوشتن و حرف زدن به زبان فارسي مهارت يافت. وي در سال‏هاي بعد زبان‏هاي چيني، سانسكريت، آلماني، اسپانيايى، پرتغالي، عربي و ايتاليايى را آموخت و پس از فارغ‏التحصيل شدن در حقوق، به وكالت پرداخت. ويليام جونز در سال 1767م يك نسخه خطي مربوط به دوران نادرشاه افشار را به خواست پادشاه وقت دانمارك، ترجمه كرد و مهارت خود را در اين فن به اثبات رساند. وي در سال‏هاي بعد به عنوان يكي از اولين اروپاييان، غزلياتي از حافظ، ابياتي از مثنوي معنوي، ابياتي از خمسه نظامي و اشعاري از فردوسي را به انگليسي و فرانسوي ترجمه كرد و مورد ستايش بسياري از فرهنگ دوستان قرار گرفت. جونز علاقه خاصي به زبان فارسي داشت و آن را شيرين‏ترين زبان مشرق زمين مي‏دانست. او هم‏چنين عنوان مي‏كرد كه زبان فارسي يكي از غني‏ترين زبان‏هاي عالم است و ايرانيان در سرودن اشعار عاشقانه مهارت فراواني دارند. ويليام جونز در سال 1784م، با همراهي چند تن از خاورشناسان انگليسي، انجمن آسيايى بنگاله را تأسيس كرد. اين انجمن به عنوان يكي از بزرگ‏ترين انجمن‏هاي علمي و ادبي جهان، داراي هزاران كتاب چاپي و خطي فارسي، عربي، هندي، سانسكريت و انگليسي بود كه در سال‏هاي بعد نيز به جمع آوري و نگاهداري نسخه‏هاي بسيار عالي و نفيس و ممتاز پرداخت. جونز به عنوان يكي از مشاهير خاورشناس، هندشناس، ايران‏شناس، زبان‏شناس، زبان دان، نويسنده، اديب، حقوق‏دان و يكي از نوابغ علم و ادب به شمار مي‏رفت و شاعري خوش ذوق بود و در منظومه‏سرايي به زبان فرانسوي و انگليسي استعداد فراواني از خود نشان داد. ويليام جونز سرانجام در 27 آوريل 1794م در 48 سالگي درگذشت.