با پايان يافتن جنگ جهاني اول و تجزيه امپراتوري عثماني، عراق تحت سرپرستي و قيموميت استعمار بريتانيا قرار گرفت. انگليس نيز امير فيصل پسر حسين حاكم مكه را به پادشاهي عراق برگزيد. اما به تدريج احزاب سياسي در عراق فعال شدند و تلاش‏هايى براي استقلال عراق صورت گرفت. از جمله، رشيد عالي گيلاني، كه از استقلال طلبان عراق بود، در جريان جنگ جهاني دوم، مبارزه با استعمار انگليس را به اميد حمايت آلمان آغاز كرد و رياست دولت را بر عهده گرفت. ولي كمك آلمان به وي نرسيد و انگليس پس از شكست دادن استقلال طلبان، بار ديگر عراق را اشغال كرد. رشيد عالي نيز پس از شكست به خارج از عراق گريخت. اما علت اصلي بروز اين درگيري، ادامه سلطه انگليس بر چاه‏هاي نفت عراق و هم‏چنين مداخله در امور داخلي اين كشور بود.