لوكور بوزيه، معمار معروف در چهارم مه 1887م در شهر لاشودوفوند در سوئيس به دنيا آمد. پدرش كه ساعت‏ساز بود، او را در 13 سالگي به مدرسه صنعتي فرستاد تا ساعت‏سازي بياموزد، ولي پس از مدتي، لوكور بوزيه نام خود را در فن معماري ثبت نمود. در 17 سالگي اولين نقشه خانه خودشان را به بهترين وجه كشيد و پس از چندي بنگاه مستقل معماري در پاريس تأسيس كرد. لوكور بوزيه در اين هنگام، مطالعات قابل توجهي در مورد صنعتي كردن ساختمان، نه فقط به طريق تئوري بلكه از راه اجرايى، به عمل آورد. وي از راه علم و تجربه شخصي به نتايجي دست يافت كه هرگز از هيچ‏گونه تعليم دانشگاهي نمي‏توانست آن‏ها را به دست آوَرد. او در سال 1920، مجله ادبي و هنري روح تازه را منتشر كرد و با انتشار مقالات تجدد خواهانه خود، برضد مِتُدهاي كهنه معماري مطالبي نگاشت. وي در اين سال‏ها طرح‏ها و ماكت‏هاي فراوان و سرشار از انديشه‏هاي خاص خود به وجود آورد و ساختمان‏ها و هم‏چنين چندين شهر را به شيوه نوين طراحي نمود و تئوري‏هاي خود را به مرحله اجرا رساند. فلسفه لوكور بوزيه در مورد معماري شهرها، پيشنهاد شهرهاي عمودي است كه براي هر خانواده، حداكثر خصوصيات و استقلال داخلي و نيز تجهيزات لازم عمومي را فراهم آورَد. با وجود تنوع شكلي فراوان در كارهاي لوكوبوزيه، كار معماري وي هرگز وحدت خود را از دست نداده است، چنانچه با تقليد و تكرار، اَشكال و حجم‏ها اشتباه نمي‏شود و به حالت صحيح شكل توجه مي‏گردد. لوكور بوزيه خالص‏ترين معمار فرانسه است كه با توجه به سنن قديم ساختمان كه در آنها، شريف‏ترين خلاقيت در خدمت انسان قرار مي‏گرفت، به آفرينش‏هاي هنري پرداخته است. به طور كلي نقش لوكور بوزيه در معماري نو همانند نقش پيكاسو در نقاشي نو است. لوكور بوزيه نقشه‏هاي معماري خود را در سي جلد كتاب جمع‏آورده است. وي سرانجام در بيست و هفتم اوت 1965م در هشتاد و هفت سالگي به هنگام استحمام طبي در يك پلاژ غرق شد و درگذشت.