از سده‏هاي گذشته يهوديان در كنار مسيحيان و مسلمانان در سرزمين فلسطين زندگي مسالمت‏آميزي داشتند. تا آن كه دولت انگليس پس از جنگ جهاني اول، طي قرارداد استعماري سايكس - پيكو قيموميت فلسطين را به عهده گرفت. از آن به بعد، سازمان‏هاي صهيونيستي براي تحقق اين هدف توسعه‏طلبانه يهوديان، بسياري را از نقاط مختلف جهان به اين سرزمين مهاجرت دادند و هم‏زمان با انجام عمليات تروريستي، فلسطيني‏ها را وادار به ترك سرزمين خود كردند. سرانجام با تصويب سازمان ملل، نيروهاي انگليسي در اقدامي هماهنگ از فلسطين خارج شدند و يك روز پس از خروج آن‏ها، ديويد بن گوريون از رهبران اصلي صهيونيسم جهاني، در چهاردهم مه 1948م تأسيس رژيم غاصب صهيونيستي را در سرزميني در حدود نيمي از خاك فلسطين اشغالي اعلام كرد. پس از اين اقدام نامشروع صهيونيست‏ها، دولت‏هاي عربي وارد جنگ عليه آنها شدند كه با شكست اعراب پايان پذيرفت. در پايان جنگ، رژيم صهيونيستي بر نزديك به هشتاد درصد اراضي فلسطين، سلطه غاصبانه يافت و مردم مظلوم اين سرزمين را آواره كرد.