فريدريش روكرت، زبان شناس زبان‏هاي هند و اروپايى و شاعر و مترجم آلماني، در نوزدهم مه 1788م در آلمان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي، در رشته حقوق فارغ التحصيل شد. از آن پس به آموختن زبان‏هاي شرقي از قبيل فارسي، عربي، سانسكريت، چيني و هم‏چنين زبان‏هاي اروپايى پرداخت و در هر يك، تسلّطي بسزا يافت. روكرت از سال 1811م به تدريس در دانشگاه‏هاي آلمان مشغول شد و هم‏زمان به تحقيق و مطالعه درباره زبان‏هاي شرق پرداخت. او از پيش‏گامان شاعران آلمان به شمار مي‏رود. تسلط شگفت انگيز روكرت به زبان آلماني، او را در سرودن اشعار مختلفي در سبك‏هاي گوناگون و قالب‏هاي مختلف شرقي و غربي توانا كرده است. روكرت هم‏چنين از برخي سبك‏هاي ادبي شرقي براي سرودن شعر بهره مي‏گرفت. وي در ترجمه برخي آثار از عربي به آلماني، تمامي سجع‏ها، ضرب‏آهنگ‏ها، لفاظي‏ها، آرايه‏هاي بديع، ايهامات لفظي و بالاخره همه ترفندهاي ادبيِ به كار رفته در اصلِ اثر را به كار مي‏برد، به‏طوري كه برخي آثار ترجمه‏اي او، از شگفتي‏هاي ادبيِ تاريخ ادبيات اروپا به شمار مي‏روند. روكرت هم‏چنين درتمام انواع شعر به ويژه غزل و حماسه‏سرايى مهارت داشته و در سبك ادبي، پيرو شيوه رمانتيك يا داستاني و افسانه‏اي بود. از روكرت آثار متعددي برجاي مانده كه ترجمه منتخبي از قرآن، ترجمه آزاد از برخي غزليات حافظ و حماسه رستم و سهراب از آن جمله‏اند. فريدريش روكرت سرانجام در 31 ژانويه 1866م در 78 سالگي درگذشت.