پس از دست‏يابي ايالات متحده امريكا به بمب هسته‏اي و به كارگيري آن در شهرهاي هيروشيما و ناكازاكيِ ژاپن در جريان جنگ جهاني دوم و قتل عام صدها هزار نفر توسط آن، اين بار در اوايل دهه 1950م دانشمندان امريكايى براي ساختن بمب هيدروژني تلاش مي‏كردند. قدرت انهدامي اين بمب، به درجاتْ بيشتر از بمب هسته‏اي بود. آزمايش‏هاي اوليه اين بمب در سال 1952م صورت گرفت. اما در 21 مه 1956، اولين بمب هيدروژني امريكا در جزيره بي‏كيني واقع در اقيانوس اطلس آزمايش شد. قدرت اين بمب برابر با ده ميليون تن ماده منفجره تي.ان.تي بود و انفجار آن، انهدام وسيع و غيرقابل باوري ايجاد كرد. با افشاي خبر آزمايش اين بمب هيدروژني، مردم در سراسر عالم به اعتراض عليه آن برخاستند و خواهان جلوگيري از ادامه اين آزمايش‏ها گرديدند. در اين ميان حتي دانشمنداني نظير آلبرت انيشتين نيز جهانيان را عليه خطرات مرگبار سلاح‏هاي هسته‏اي آگاه كرد. هرچند در سالهاي بعد مبارزه براي خلع سلاح هسته‏اي در جهان آغاز شد و قراردادهايي نيز در اين زمينه منعقد گرديد، با اين حال، توليد اين سلاح‏ها متوقف نشد و قدرت‏هاي بزرگ، بدون توجه به تهديدات اين سلاح‏ها براي جامعه بشري، به ساخت آن ادامه دادند.