ژولْيوس اُوپِرْتْ، خاورشناس معروف آلماني و بنيان‏گذار علم آسورشناسي، در نهم ژوئيه 1825م در هامبورگ آلمان به دنيا آمد. او تحصيلات مقدماتي و تكميلي خود را در آلمان، سوئيس و فرانسه گذراند و در رشته زبان‏شناسي و باستان‏شناسي به تحقيق و مطالعه پرداخت. اوپرت هم‏چنين زبان‏هاي فارسي، عربي، عبري و سانسكريت را آموخت. وي مقاله‏اي درباره سيستم صوتي زبان هخامنشي ارائه نمود كه در آن، روش ادا كردن حروف صدادار در زبان فُرس قديم را بيان كرد. مطالعه و ترجمه كتيبه‏هاي ميخي زمان داريوش هخامنشي كه به سه زبان فرس هخامنشي، آشوري يا سامي و توراني بود، از ديگر فعاليت‏هاي اوپرت به شمار مي‏رود. از اين رو، كرسي استادي آسورشناسي در فرانسه را برعهده گرفت و با تلاش‏هاي وسيع وي در اين رشته، به عنوان جامع علوم و بنيان‏گذار آسورشناسي در جهان معرفي شد. در كنار تدريس، مطالعات حضوري در كاوش‏هاي باستان‏شناسي به اوپرت امكان داد تا بتواند نقشه شهر بابل قديم در بين‏النّهرين را برطبق اصول فني و علمي رسم كند. هرچند در اين ميان، كتابخانه بزرگي حاوي لوحه‏هايى به خط ميخي كشف شد كه سر از موزه‏هاي اروپا و به ويژه انگلستان درآورد. پروفسور اوپرت بالغ بر هشتاد اثر از خود به يادگار گذاشت كه در موضوع آسورشناسي، كتيبه و نيز زبان‏هاي باستاني، تاريخ نگاري و نژادشناسي بوده است. وي در سال 1881م مجله آسورشناسي را در پاريس تأسيس كرد و مقالات تتبُّعي قابل ملاحظه‏اي در آن نگاشت كه مورد توجه و استفاده اهل علم در اروپا و امريكا قرار گرفت. پروفسور ژوليوس اوپرت سرانجام در 21 اوت 1905م در هشتاد سالگي در پاريس درگذشت.