پِر لاگر كوئيستْ، شاعر، رمان‏نويس و نمايش‏نامه‏نويس معروف سوئدي در 23 مه 1891م در شهر كوچكي در نواحي جنوبي سوئد به دنيا آمد. وي در محيطي مذهبي و روستايى پرورش يافت كه بعدها آن را در آثارش وصف كرده است. لاگر كوئيست در طي تحصيلات خود، به تحول و لزوم اصلاحات اساسي عقيده پيدا كرد. نخستين واكنش لاگر كوئيست، عصيان در برابر محيط خشك خانواده و سنت‏هاي قديمي بود و سپس با سفر به پاريس و پيوستن به نهضت‏هاي ادبي پيشرو، نظريه تازه خود را درباره زيبايى‏شناسي و لزوم نو گرداندن ادبيات و ارتباط آن با هنر نقاشي و هنر تجسمي انتشار داد. جنگ جهاني اول به طور عميقي او را لرزاند و دچار اضطراب كرد و موجب پيدايش يك رشته اشعاري گشت كه نمودار تشويش و عصيان و نفي و انكار بود. اشعار اين دوره كه سرشار از فريادهاي ياس و نوميدي بود، موفقيت بسياري كسب كرد. لاگر كوئيست مدت‏ها درباره نازيسم و فاشيسم كه آشكارا عالي‏ترين مقام انساني را مورد تحقير قرار مي‏داد، مي‏انديشيد و درصدد آن بود كه براي دفاع از آزادي و حقوق انسان تحقير شده، با شدت به مخالفت برخيزد. پس رُمان دژخيم را در سال 1933م انتشار داد كه قوه شر را در دو نازيسم تجسم مي‏داد. لاگر كوئيست در آثار بعدي خود نيز با پيشوايان مستبد و فرمان‏روايان ستمكار به مخالفت پرداخت. در دوره جنگ جهاني دوم، لاگر كوئيست عشقي عميق‏تر به ميهنش كه مورد تهديد قرار گرفته بود، نشان مي‏دهد و براي كساني كه به جنگ كشيده شده بودند، همدردي و دلسوزي فراوان ابراز مي‏دارد. آخرين آثار لاگر كوئيست تعمق بيشتري را درباره مسائل دشوار عالم وجود و تجسس مداومي را درباره معيارهاي زندگي و قدرت شر نشان مي‏دهد كه هيچ گاه از وسوسه در درون او باز نمي‏ماند. در نظر لاگر كوئيست، خير مساله دشواري نيست. تنها دشواري دست يافتن به آن است، آنچه دشوار است قدرت شر است، شري كه نيروي پايدار دارد، نيرويى در درون آدمي تا ابديت. آثار لاگر كوئيست در سراسر ادبيات سوئد تاثير نهاد. از اين آثار، پيوسته فرياد اضطراب در برابر هيولاي جنگ كه بشر را مورد تهديد قرار مي‏دهد بلند است. در نظر لاگر كوئيست بشر با همه ضعف‏ها و پستي‏ها قادر است كه بر ظلمت‏ها، بي‏عدالتي‏ها و خيانت‏ها چيره شود، تنها به سبب آنكه بشر است و چيزي از ابديت در او وجود دارد. وضع لاگر كوئيست در برابر بشر، وضعي يگانه است. او مي‏خواهد كه بر روي زمين، ارزش هايى جاوداني فراهم آورد. سادگي بي‏نهايت و شيوه خاص بيان داستان آميخته با استعاره گسترده در آثار او، با توصيفات دقيق و عيني و تحليل رواني منافات ندارد، اما به واقعيت‏ها ادراك تازه‏اي مي‏بخشد كه در ادبيات سوئد بي‏سابقه بوده است. لاگر كوئيست خود را مومني بي ايمان و خدانشناسي مذهبي مي‏خواند. از وي آثار متعددي برجاي مانده كه باراباس، سي بيلان، نبوغ، پيروزي در ظلمت ميهن و ستاره از آن جمله‏اند. آثار لاگر كوئيست در شمار فاضلانه‏ترين و عميق‏ترين آثار ادبيات سوئد در قرن بيستم است و ضمن داشتن نفوذ فراوان بر شعر دهه 1940، در پرثمر بودن آن تاثيري بسزا داشته است. پِر لاگر كوئيست سرانجام در سال 1974م در 83 سالگي درگذشت.