هنريك ايبسُن، اديب و نويسنده نروژي، در بيستم مارس 1828م به دنيا آمد. ابتداي دوران زندگي هنريك به سختي و تلخي گذشت تا اينكه با طي تحصيلات متوسطه خود، علي‏رغم علاقه به رشته پزشكي، استعداد در شعر و نمايش‏نامه‏نويسي، او را به راه شعر و ادب كشاند. انقلاب‏هاي سال 1848م اروپا، ايبسن را به نوشتن تراژدي منظوم كاتيلينا برانگيخت كه ايبسن در اين اثر، در وراي موضوعي تاريخي، نظر تندي درباره لزوم اصلاحات اجتماعي بيان كرد و همين امر موجب عدم نمايش آن گرديد. با اين حال وي در سال‏هاي بعد نمايش‏نامه‏هاي متعددي را بر روي صحنه برد و به شهرت رسيد. ايبسن پس از چندي، تئاتر نروژ را كه به ورشكستگي گراييده بود رها كرد و به خارج از كشور مسافرت نمود و در مدت 25 سال، جز براي اقامت‏هاي كوتاه به نروژ بازنگشت. ايبسن در اين سال‏ها آثار متعددي خلق كرد كه نمايش‏نامه‏هاي پرگونْتْ، پيمان جواني و اركان جامعه از آن جمله است. وي هم‏چنين با انتشار نمايش‏نامه‏هاي خانه عروسك و اشباح، در سراسر اروپا به شهرت رسيد. ايبسُن در سال‏روز هفتاد سالگي در افتخار و احترام غرق بود، با اين همه خود را خوش‏بخت نمي‏يافت و احساس مي‏كرد كه نيازي به خودشناسي و تحليل روحي دارد و سرانجام به اين نتيجه رسيد كه به دست آوردن شهرت و افتخار در واقع هم خود او را نابود كرده و هم سعادت نزديكانش را. اثر اين دوره، تراژدي، هنگامي كه با چشمان باز مي‏ميريم است. ايبسُن در سال 1899م به اولين حمله قلبي دچار شد و قسمتي از بدنش از كار افتاد. با وجود اين در فكر خلق آثار تازه بود كه دو سال بعد، بر اثر حمله ديگر، از هر نوع فعاليت باز ماند و ديگر نتوانست بستر را ترك كند تا اينكه در 23 مه 1906م در 78 سالگي درگذشت. ايبسن با وجود گام برداشتن به موازات عصر خويش، بيشتر به شخصيت و الهامات عميق درون خودبستگي دارد. در آثار وي، همه جا انسان است كه به چشم مي‏خورد. ايبسن به زندگي فردي كه به سبب عدم سازش با محيط و فشار خرد كننده آنها تنها مي‏ماند. توجه خاص دارد و اين چنين كسان را افرادي قوي‏تر مي‏داند و همه جا از آن‏ها در برابر جامعه دفاع مي‏كند. ايبسن بزرگ‏ترين نمايش‏نامه‏نويس نروژ و يكي از برجسته‏ترين شخصيت‏هاي تاريخ تئاتر است. نفوذ ايبسن در زمان حيات و پس از مرگ عظيم بوده و آثار نمايشي او، مدت نيم قرن بر محيط نمايش‏نامه‏نويسي تسلط كامل داشته است.