پس از اشغال كشور آلمان توسط كشورهاي متفق در پايان جنگ جهاني دوم، بر سر اداره و كنترل بخش‏هاي آن، اختلافاتي روي داد كه در سال‏هاي 1948 و 1949م به بحراني ميان شوروي و سه كشور امريكا، فرانسه و انگلستان انجاميد و زمينه‏هاي تقسيم آلمان را فراهم ساخت. در اين ميان، مهم‏ترين تحولي كه در روابط شرق و غرب، پس از تشكيل سازمان پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو، روي داد، وحدت سياسي و اقتصادي سه بخش اشغالي كشورهاي غربي در آلمان و تأسيس دولت جمهوري فدرال آلمان است. تشكيل جمهوري فدرال آلمان در روز 23 مه سال 1949م در اجتماع نمايندگان بخش‏هاي اشغالي سه كشور غربي در شهر بُن اعلام گرديد و دكتر كُنراد آدنائر رهبر حزب جديد التاسيس دموكرات مسيحي آلمان، كه از اوايل قرن بيستم نقش فعالي در سياست آلمان بازي مي‏كرد در سن 73 سالگي به رياست حكومت جديد آلمان انتخاب شد. دكتر آدنائر كه هم به واسطه مبارزاتش با حكومت نازي‏ها و تحمل زندان در دوران هيتلر، و هم به خاطر نفرت از كمونيست‏ها مورد توجه و اعتماد دولت‏هاي غرب قرار گرفته بود، خيلي زود موفق شد حمايت غربي‏ها را نسبت به حكومت خود جلب كند و با دريافت صدها ميليون دلار كمك مستقيم امريكا، آلمان غربي را كه در پايان جنگ به ويرانه‏اي مبدل شده بود احيا نمايد. اين امر باعث شد تا اتحاد جماهير شوروي نيز در قسمت شرقيِ آلمانِ تحت تصرف خود، دولت آلمان شرقي را تأسيس نمايد. با پذيرفته شدن جمهوري فدرال آلمان به عضويت ناتو، اين كشور كاملا به بلوك غرب وابسته شد و آلمان غربي به صورت مهم‏ترين مركز تجمع قواي نظامي غرب در برابر شوروي درآمد. با اين حال موفقيت بزرگ ديگر آدنائر كه در سالهاي بعد حاصل گرديد، نزديكي او به فرانسه و تبديل دشمني و رقابت ديرينه آلمان و فرانسه به دوستي و اتحاد محكمي بود كه سال‏ها بعد از مرگ بنيان‏گذاران اين دوستي و اتحاد بر جاي ماند و طي دهه‏هاي پس از آن، همكاري و تفاهم كاملي بر روابط دو كشور حكم‏فرما بود. با اين حال با آغاز زمزمه‏هاي فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و استقلال كشورهاي بلوك شرق، كشور آلمان نيز كه به دو كشور آلمان شرقي و غربي تبديل شده بود در سال 1989م به يك كشور متحد مبدل گرديد. (ر.ك: 3 نوامبر)