سِر رابرْتْ فيلْمِر، فيلسوف و نظريه‏پرداز سياسي انگليسي در اواخر قرن شانزدهم يا اوايل قرن هفدهم ميلادي در انگلستان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود مورد توجه چارلز اول، پادشاه وقت انگلستان قرار گرفت و از شاه، لقب "لُرد" گرفت. فيلمر به عنوان يك نظريه‏پرداز سياسي از حق الهي پادشاهان دفاع مي‏كرد و مدعي بود كه اين حق به صورت ارثي از آدم و نوح و همين طور تا عهد چارلز اول به پادشاهان رسيده است. وي معتقد است كه حكومت پادشاه بر ملت بايد مثل حكومت پدر بر خانواده و فرزندانش باشد. اين انديشه، كه در كشورهاي داراي حكومت دموكراسي، غيرمعقول و احمقانه جلوه مي‏كند، در زمان فيلمر، در نظر انگليسي‏ها، انديشه‏اي معقول و منطقي بود. فيلمر هم‏چنين اعتقاد داشت همان طور كه شخص عادي مي‏تواند املاك و دارايى‏هاي خود را براي بازماندگانش به ارث بگذارد، پادشاه نيز مي‏تواند مقام و دارايى خود را به وارث خود تفويض كند. اين نظرات در قرن‏هاي بعد، مورد انتقاد انديشمندان قرار گرفت. چراكه از ديد آنان، در حكومت‏هاي دموكراسي، اصل توارث در مورد قدرت اقتصادي پذيرفته شده است نه در مورد قدرت سياسي. هم‏چنين، فلسفه فيلمر به مذاق برخي سياست‏مداران و فلاسفه انگلستان نيز خوش نيامد و آن را رد كردند. مهم‏ترين اثر رابرت فيلمر، پدر ملت، در تاييد اقتدار طبيعي پادشاهان و تشريح حق الهي آنان نام دارد كه 27 سال پس از مرگ وي، در سال 1680م منتشر شد. سر رابرت فيلمر سرانجام در 26 مه 1653م درگذشت.