ميرزا حبيب‏اللَّه شريف كاشاني در حدود سال 1225ش (1262ق) در كاشان به دنيا آمد. در كودكي پدر را از دست داد و زير نظر آيت‏اللَّه سيدحسين كاشاني به تحصيل علوم حوزوي همت گماشت. در پرتو اين تلاش پيگير، در 16سالگي گواهي نقل روايت و در 18سالگي گواهي اجتهاد دريافت نمود. ميرزا حبيب‏اللَّه در سال‏هاي بعد به تهران رفت و در محضر درس شيخ محمد اصفهاني، ملاهادي مدرس تهراني، ملاعبدالهادي تهراني و حاج ميرزا ابوالقاسم تهراني كلانتر استفاده وافر برد. در 19سالگي جهت حضور در درس شيخ مرتضي انصاري راهي عراق شد، اما ورود او به كربلا با رحلت آن استاد يگانه همزمان گرديد. پس از چند سال توقف در عتبات، به كاشان بازگشت و به تاليف، تدوين و تكميل تحقيقات خود پرداخت. او از اغلب استادان خويش صاحب اجازه بود و در علوم روز تبحر داشت. ميرزاي كاشاني در كنار مرجعيت، به ارشاد و هدايت مردم مشغول بود. از ويژگي‏هاي برجسته ميرزاي كاشاني، تنوع تاليفات و فزوني آنهاست. آثار وي را تا سيصد جلد كتاب و رساله نوشته‏اند، كه حدود 200جلدِ آنها شناخته شده‏است. مُنْتَقِدُ المَنافِع في شرحِ المُختَصَر النّافع به عنوان دايرةُالمعارف فقه شيعه، منظومةٌ في‏الفقه و ده‏ها اثر ديگر از اوست. وي سرانجام در 2 اسفند 1300ش (23 جمادي‏الثاني 1340ق) در 78 سالگي رحلت نمود و در كاشان به خاك سپرده شد.