ابوالحسن اقبال آذر ملقب به اقبال السلطان در سال 1250ش در اطراف قزوين به دنيا آمد. وي در ابتدا به كسب دانش پرداخت اما به خاطر عشق و علاقه وافري كه به موسيقي داشت، چون از صداي خوبي برخوردار بود، مدرسه را به كنار نهاد و به تحصيل موسيقي و آواز همت گماشت. اقبال آذر در جواني به تبريز رفت و در اندك زماني در هنر تعزيه‏خواني به شهرت رسيد و به دربار محمدعلي ميرزا، وليعهد قاجار راه يافت. با مرگ مظفرالدين شاه، اقبال آذر نيز به همراه شاه جديد به تهران رفت و در تكيه دولت به كار تعزيه پرداخت. وي بعدها مدتي در تبريز و سپس در تهران اقامت داشت و به تعزيه‏خواني مشغول بود. روش اقبال در خواندن آواز از سبك تعزيه بهره داشت، يعني بلند و با تحرير مي‏خواند و مانند تعزيه خوان‏ها، توجه زيادي به كيفيت اداي شعر نداشت. وي سرانجام در اوايل اسفند 1349 در حدود 100 سالگي درگذشت.