دو روز پس از تصرف منطقه استراتژيك فاو در جريان عمليات بزرگ والفجر 8 به درخواست عراق و هفت كشور اتحاديه عرب، جلسه شوراي امنيت تشكيل شد و شورا در جلسه پنجم اسفند 1364، قطعنامه 582 را تصويب كرد. در اين قطعنامه با يادآوري شش سال درگيري شورا با مسأله و با ابراز نگراني نسبت به طولاني شدن درگيري و تعهد اعضاي سازمان ملل به حل و فصل صلح‏آميز اختلافات و يادآوري تعهّد اعضا به خودداري از كاربرد گازهاي خفه كننده و مسموم در جنگ‏ها و تاكيد بر غيرقابل قبول بودن كسب اراضي از راه زور، از اقدامات اوليه‏اي كه سبب بروز و ادامه منازعه شده، ابراز تاسف گرديده است. در اين قطعنامه همچنين از تشديد حملات به مناطق غيرنظامي، حمله به كشتي‏هاي بي‏طرف و استفاده از سلاح‏هاي شيميايي اظهار تاسف شده و خواهان آتش‏بس گرديده است. واضح است كه صدور قطعنامه 582 تنها در نتيجه تصرف فاو بوده و بررسي علل جنگ و معرفي متجاوز، به صورت مبهم و سربسته مطرح گرديد. جمهوري اسلامي ايران در پي صدور اين قطعنامه اعلام داشت آن قسمت از قطعنامه كه به كلّ جنگ و خاتمه خصومت‏ها مربوط مي‏شود، ناقص، بي‏اعتبار و غيرقابل اجراست و عراق نيز اعلام كرد اگر ايران اين قطعنامه را رسماً و بدون شرط بپذيرد، عراق نيز آن را اجرا خواهد كرد. به اين ترتيب اين قطعنامه نيز به سرنوشت مشابه قطعنامه‏هاي قبلي دچار شد.