در هفتم اسفند 1377، يكي از بزرگ‏ترين آرمان‏هاي ديرين ملت مسلمان ايران تحقق يافت و با برگزاري انتخاباتي پرشور، نهاد و پايگاه مردمي شوراهاي اسلامي شهر و روستا، در عرصه حكومتي، جلوه عملي پيدا كرد. تشكيل بيش از 33 هزار شوراي شهري و روستايي در سراسر ايران اسلامي، گامي در جهت ورود و همكاري علني تمام مردم در عرصه تصميم‏گيري‏هاي كشوري بود كه به لحاظ كثرت جمعيت منتخبان انتخاباتي و نيز خاستگاه اجتماعي و فرهنگي شوراها، اين عرصه را از ديگر عرصه‏ها متمايز و برجسته ساخته است. تمركززدايي، منطقه‏گرايي، توزيع قدرت، كاهش تصدي دولت در امور مملكتي، نهادينه كردن مشاركت مردم در عرصه تصميم‏گيري‏ها، تقويت نهادهاي مدني، استفاده هرچه بيشتر از استعدادها و قابليت‏هاي توده مردم و بالاخره اجراي كامل اصل هفتم قانون اساسي، مبني بر تشكيل شوراهاي شهر و روستا و... براي تصميم‏گيري در امور كشور، از جمله اهداف و مطالبات مردمي بود كه با تشكيل شوراهاي اسلامي شهر و روستا، بنياني محكم يافت.