پس از امضاي قرارداد ننگين كمپ ديويد توسط انورسادات رئيس جمهوري معدوم مصر، اين كشور در ميان هم‏پيمانان خود و به ويژه كشورهاي عربي منزوي شد و ترور سادات نيز تا سال‏هاي بعد از اين انزوا نكاست. هم‏چنين امضاي اين قرارداد باعث ايجاد تفرقه و اختلافات در بين كشورهاي عرب گرديد. ادامه اين اختلاف و نيز اوضاع بحراني لبنان، اسرائيل را به عمليات تجاوزكارانه جديدي در منطقه تشويق كرد. در نتيجه نيروهاي رژيم نژادپرست اسرائيل در روز ششم ژوئن 1982م، به اين بهانه كه لبنان به مرز عمليات تروريستي عليه اسرائيل تبديل شده و امنيت رژيم اشغال‏گر قدس را به خطر انداخته است،به آن كشور حمله بردند. هم‏چنين در اين روز اردوگاه‏هاي فلسطيني‏ها در بيروت كه در محاصره نيروهاي اسرائيلي قرار گرفته بود مورد حمله فالانژهاي مسيحي لبنان قرار گرفت. قتل عام صدها زن و مرد و كودك فلسطيني در اين اردوگاه‏ها، موجي از خشم و نفرت عمومي در جهان به راه انداخت. در اين ميان، واحدهاي مسلح سازمان آزادي بخش فلسطين، براي اينكه بهانه‏اي به دست اسرائيلي‏ها ندهند بيروت را تخليه كردند و مقر اين سازمان از بيروت به تونس انتقال يافت. با وجود اين، نيروهاي متجاوز اسرائيلي تا سال 1985م در بيروت ماندند و پس ازتخليه بيروت، در جنوب لبنان مستقر شدند. در طول ساليان حضور نيروهاي رژيم صهيونيستي، حملات پي در پي استشهادي و وارد آمدن تلفات جاني و مالي بسيار به آنان توسط جان بركفان حزب اللَّه لبنان، ارتش رژيم صهيونيستي را در بن‏بستي طاقت فرسا قرار داد. از اين رو، نيروهاي اشغال‏گر صهيونيستي پس از هجده سال اشغال منطقه جنوب لبنان، در 25 مه سال 2000م، اين ناحيه را با ذلت ترك كردند و بدين ترتيب كذب افسانه شكست ناپذيري رژيم اسرائيل بر همگان آشكار شد.