تا اوايل قرن شانزدهم، شيلي محل سكونت اقوام گوناگوني بود كه شغل اصلي آنها ماهيگيري بود. در سال 1536م كشورگشايان استعمار اسپانيا به همراه 500 سرباز اسپانيايى و 15 هزار سرباز بومي اجير شده با هدف تصرف شيلي راهي اين منطقه شدند. اما پس از حدود 2500 كيلومتر پيشروي در خاك شيلي، از شورش در ليما پايتخت پرو، ديگر مستعمره خود مطلع گرديدند. اسپانيا در اين تهاجم از يك سو تلفات بسياري داد و از سوي ديگر فرمانده مهاجمان اسپانيايى نيز در راه بازگشت كشته شد. اما در مرحله‏اي ديگر در 12 ژوئن 1540 اسپانيا موفق به تصرف شيلي گرديديد.حضور اسپانيا در شيلي تا 18 سپتامبر 1810م به طول انجاميد. گرچه در اين ميان طرفداران ادامه سلطه اسپانيا تا سال 1818 مقاومت كردند. شكست نهايي اسپانيا در اين كشور مرهون حركت "خوزه سن مارتين" سردار آرژانيتي است كه به كمك آزادي‏خواهان و استقلال‏طلبان شيلي توانست اين كشور را رهايي بخشد. (ر.ك: 18 سپتامبر)