ادوارد بولور لِيْتون، اديب و سياست‏مدار انگليسي در 25 مه 1803م در لندن به دنيا آمد. وي از كودكي به مطالعه عشق مي‏ورزيد و در شعر و ادب استعدادي زودرس از خود نشان داد. به طوري كه در هفده سالگي اولين ديوان خود را با عنوان، اسماعيل، داستاني شرقي سرود. ليتون در 25 سالگي رمان سرگذشت يك نجيب زاده را منتشر كرد كه يكي از بهترين آثار او به شمار مي‏رود. اين داستان كه توصيفي طنزآميز از جامعه اشرافي بود، به سرعت مورد پسند عامه مردم قرار گرفت و ليتون را به شهرت رساند. وي در كنار فعاليت‏هاي ادبي، به مجامع سياسي راه يافت به طوري كه در سال‏هاي بعد به نوشتن داستان‏هاي تاريخي پرداخت كه اين آثار نيز به محض انتشار، پيروزي بسيار يافت. ليتون در ادامه كار خود، رمان‏هاي داستاني شگفت‏انگيز، من و نژاد آينده را نگاشت و بر موفقيت‏هاي خود افزود. وي در كنار فعاليت‏هاي ادبي، به مجامع سيايس راه يافت به طوري كه در 28 سالگي به نمايندگي مجلس انگلستان انتخاب شد. ليتون طي ده سال، به سبب ايراد نطق و خطابه‏هاي فراوان كه همه با زبردستي همراه بود و نيز به دليل فعاليت‏هاي گوناگون سياسي، در شمار شخصيت‏هاي برجسته كشور قرار گرفت. هرچند در اين مسير و به ويژه در منصب وزير مستعمرات انگلستان، در تحت استعمار قراردادن كشورهاي ضعيف دنيا از هرگونه تجاوز و غارتي ابا نكرد. بولور ليتون در آميختن زندگي و مشاغل سياسي قدرتي شگرف داشت. وي از طرفي در خلق آثار گوناگون از شعر و رمان و نقد و تحليل و نمايش‏نامه‏نويسي، آن‏چنان كه مورد پسند مردم قرن نوزدهم قرار گيرد هيچ فرصتي را از دست نمي‏داد و از طرف ديگر به موازات اين تلاش، در زندگي پرمشغله سياست و اجتماع نيز شخصي فعال به شمار مي‏آمد. استادي ليتون در ساختمان و تركيب داستان و انتخاب موضوع مطابق ذوق و پسند عامه و هم‏چنين در ايجاد شور و هيجان و شيوه نگارش صريح و روشن، موجب پيروزي مداوم آثارش گشت و او را از مشهورترين نويسندگان انگلستان ساخت. بولور ليتون سرانجام در 17 ژوئن 1873م در هفتاد سالگي درگذشت.