از ابتداي كار سينما، كوشش‏هاي بسياري صورت گرفت تا فيلم‏هاي ناطق ساخته شود. تا قبل از اختراع سينماي ناطق، فيلم‏هايى كه در سينماهاي محدود و معدود آن زمان نمايش داده مي‏شد، صامت بود يعني سخن و صدايى از بازيگران شنيده نمي‏شد و بيننده به نيروي خيال بايد مقصود هنرپيشه را درك مي‏كرد. در سال 1926م، صداهاي مختلف و موسيقي‏هاي متنوع با موفقيت در فيلم‏هاي سينمايي به كار گرفته شد و يك سال بعد، در بيست و ششم ژوئن 1927م، يكي از دست اندركاران امور سينما و متخصص فني امريكا به نام جان سابتيل موفق شد صداي گفتگوي بازيگران را نيز در بين ديگر صداها وارد كند. اولين فيلم ناطق جهان "خواننده جاز" نام داشت.