ويليام مك‏دوگل، روانشناس و فيلسوف انگليسي - امريكايى، در 22 ژوئن 1871م در چِتِرتون انگلستان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات دانشگاهي خود، استاد روان‏شناسي دانشگاه آكسفورد گرديد و به تدريس پرداخت. مك‏دوگل در طي جنگ جهاني اول، وارد رسته پزشكي ارتش انگليس شد و پس از جنگ، با عزيمت به امريكا، رياست قسمت روان‏شناسي دانشگاه هاروارد را برعهده گرفت. وي اساساً يك روان‏شناس بود ولي فلسفه‏اي نيز داشت كه از مطالعات روان‏شناسي‏اش سرچشمه مي‏گرفت. اين فلسفه جنبه دوگانه يا ثنويّت داشت، بنابر آن، جهان از دو جوهر متخالفِ ماده و ذهن درست شده است. ذهن، جوهر انديش‏گر و ماده، جوهر منبسط است. اين نظريه دوگانه كه نخست در فلسفه دكارت ارائه شد، به مك‏دوگل كمك كرد كه هم روان‏شناسي و هم فلسفه خود را تشريح كند. وي اعلام داشت شواهدي وجود دارد كه يك روح، فعاليت‏هاي بدن را رهبري مي‏كند. به عقيده مك‏دوگل، همه يا بعضي از تجليات حيات و ذهن كه انسان زنده را از انسان مرده و اجسام غير آلي متمايز مي‏سازد، ناشي از عملياتي است كه در درون وي از چيزي داراي ماهيتي متفاوت از بدن يا مصدري جاندار صادر مي‏شود. اين چيز عموماً به صورت وجودي غيرمادي يا فردي يا روح تصور مي‏شود. بنابراين، حقيقت اساسي رفتار آدمي، عكس‏العمل‏هاي ماشيني و كوركورانه نسبت به انگيزه‏هاي خارجي نيست، بلكه كوششي دروني و هدف‏دار است. ويليام مك‏دوگل هم‏چنين از پيشروان روان‏شناسي اجتماعي و روان‏شناسي فيزيولوژي بود و در مسائل روان‏شناسي، به زيست‏شناسي توجه داشت. از مك‏دوگل آثار متعددي برجاي مانده كه جسم و روح، علم اخلاق، سيرت و سلوك حيات، مرزهاي روان‏شناسي و معماي زندگي از آن جمله است. ويليام مك‏دوگل سرانجام در 28 نوامبر 1938م در 67 سالگي درگذشت.