كشور چاد در قسمت مركزي قاره افريقا از اواخر قرن نوزدهم، تحت الحمايه فرانسه شد و پس از حدود 80 سال، در سال 1960 رسماً استقلال يافت، اما در عين حال، اين كشور به دو قسمت كاملاً متمايز و ناهمگون تبديل شد. قسمت شمالي اين كشور با خصوصياتي چون فقر و عقب‏ماندگي اقتصادي و قسمت جنوبي اين كشور كه امكانات اصلي و محل اداره امور كشور بود در اختيار مسيحيان قرار داشت. در اين ميان، جنبش ائتلاف با محوريت حزب پيشرو چاد در 22 ژوئن 1960م اعلام موجوديت نمود و هدف خود را رسيدن به وحدت ملي و توسعه اقتصادي اعلام كرد. هم‏چنين ساماندهي اوضاع آشفته چاد، برچيدن پايگاه‏هاي بيگانگان، پايان دادن به سلطه و نفوذ صهيونيسم در مركز افريقا، تحكيم روابط دوستانه با كشورهاي عربي و آزادي رهبران ديني، از ديگر اهداف اين حزب بود. اين حزب در سال 1973 منحل شد و جنبش ملي انقلاب فرهنگي و اجتماعي جاي‏گزين آن گرديد. حزب پيشرو چاد اگرچه به منظور حل مشكلات اقتصادي و فرهنگي مناطق شمالي و مسلمانان اين كشور شكل گرفت اما در مقام عمل نتوانست از فشار همه جانبه بر مسلمانان و ماليات‏هاي سنگين و ظلم و بي‏عدالتي در مورد آن‏ها جلوگيري نمايد.