در قرن نوزدهم ميلادي، مخالفت امپراتوري چين با سياست دروازه‏هاي باز براي بنادر، باعث نارضايتي انگلستان گرديد. در اين ميان، با توقيف محموله ترياك انگلستان در چين در سال 1839م، جنگ اول چين و انگليس به وقوع پيوست كه به شكست چين منجر گرديد. پس از پايان جنگ اول ترياك، علي‏رغم اينكه انگليسي‏ها، امتيازات فراواني از چيني‏ها گرفته بودند، با اين حال از اين مصالحه رضايت نداشتند و به دنبال بهانه‏اي براي اخذ امتيازات بيشتر بودند. از اين رو به بهانه توقيف يك كشتي انگليسي از طرف چيني‏ها، روابط دو طرف باز هم تيره شد. در اين زمان، نخست‏وزير انگليس كه مردي بهانه‏جو و مغرور بود خواستار عذرخواهي رسمي دولت چين گرديد. وي بر اين عقيده بود كه منافع استعمار انگليس در هر نقطه از عالم، بايد به هر قيمتي حفظ شود. او اين امر را نشانه‏اي از قدرت و اعتبار انگلستان تلقي مي‏كرد. در اين حال علي‏رغم رفع توقيف كشتي انگليسي، چون چيني‏ها حاضر به عذرخواهي نشدند، اين بار نيروهاي انگليسي به بهانه اين امر واهي، با كمك فرانسه جنگي را در سال 1856م آغاز كردند كه به جنگ دوم ترياك شهرت يافت. در نهايت پس از چهار سال، هنگامي كه قواي مهاجم در سال 1860م به پكن، پايتخت چين نزديك شدند، چيني‏ها تسليم گرديدند و پس از انعقاد قرارداد صلح و اخذ امتيازات ديگر، تجارت ترياك بار ديگر آغاز گشت.