ژان نيكلا آرتور رِمْبو، شاعر معروف فرانسوي، در ششم ژوئن 1854م در ناحيه‏اي در شمال شرقي فرانسه به دنيا آمد. وي در محيطي غم‏انگيز تربيت يافت و اين دوره، تاثير نامطلوبي بر او نهاد. رمبو پس از فراگيري زبان لاتيني، در 14 سالگي نامه‏اي منظوم به زبان لاتين سرود كه مورد قدرداني واقع شد. او هم‏چنين در 17 سالگي نامه‏اي نوشت كه ژرف‏نگري شگرف رمبو را نشان مي‏داد و شخصيتي فوق عصر خود يافت نه تنها در قلمرو زيبايى بلكه در قلمرو انديشه. رمبو سال‏هايى از عمر خود را به مسافرت و ماجراجويى سپري كرد و آثاري از خود به جاي گذاشت. از جمله اين آثار، كتاب اشراق، شامل يك سلسله مينياتوري‏هاي رنگين از رؤياها و بينشي حيرت‏انگيز از دنياي پرهرج و مرج خاص خود او كه نبوغ جوانيش را به تصوير كشيده است. كتاب ديگر، فصلي در جهنم، افكار رمبو را نشان مي‏دهد و او را شاعري معرفي مي‏كند كه هرگز نتوانسته است با زندگي سازگار شود و از عصيان دست بردارد، و ديگري ديوان او كه در آن از عشق و لطف خبري نيست بلكه شعرهايش همه سرشار از خشم و خشونت است و بر مبناي بي‏نظمي در همه حواس آدمي گذارده شده است، اما از رنگارنگي و تازگي الفاظ و قدرت ادراك برخوردار است. رمبو به خوشاهنگي و تناسب كلمه اهميت مي‏دهد. كلمه در شعر رمبو درخشندگي و جلاي خاصي دارد و حتي براي صداها، رنگْ قائل مي‏شود. ماجراهاي معنوي و فكري رمبو، بر شعر قرن بيستم اثري عميق برجاي گذاشت و شاعران جوان از نفوذ فراوان او برخوردار شدند. رمبو كه از پيشوايان مكتب سمبوليسم و نمادگرايي است، راهي به سوي سبك سورئاليسم با واقعيت برتر گشود و تحول بزرگي در شعر پديد آورد. ژان رمبو سرانجام در هفتم ژوئيه 1891م در 37 سالگي درگذشت.