خانم مارگارت لوئيان گِرْتْرود بل، بانوي شرق‏شناس و شاعره تاريخ‏دان انگليسي در 14 ژوئيه 1868م در نواحي شمالي انگلستان به دنيا آمد. وي از كودكي به تاريخ علاقه داشت و از دوران دبيرستان تصميم گرفت رشته تاريخ را برگزيند. لذا به يادگيري زبان لاتين پرداخت و در دانشگاه در رشته تاريخ فارغ التحصيل شد. گرترود بل به سير و سياحت نيز علاقه‏مند بود، از اين رو به همراه يكي از بستگان خود كه وزير مختار انگليس در ايران بود به تهران آمد و در طول اقامت پنج ساله خود، زبان فارسي را به خوبي ياد گرفت. او هم‏چنين به زبان‏هاي عربي، فرانسه و آلماني نيز تسلط يافت و با انجام سفرهايى به كشورهاي عربي، هند، برمه، چين، ژاپن و امريكا، با آداب و رسوم و مذاهب آنها آشنا شد. آشنايى خانم گرترود بل با فرهنگ و ادبيات ايراني باعث شد تا وي به ترجمه منظوم اشعار حافظ بپردازد كه از ديد برخي كارشناسان شرق شناس، وي روح و جوهر اشعار حافظ را در ترجمه‏ها رعايت كرده است. گرترود بل هم‏چنين در سفرنامه خود، ضمن توصيف شهرهاي ايران كه در ميان بيابان‏ها و كوه‏هاي پوشيده از برف قرار دارد، از مهمان‏نوازي و خوش برخوردي ايرانيان تعريف مي‏كند. عمده آثار گرترود بل مجموعه نامه‏هاي ادبي اوست كه برخي، آن را در شمار شاه‏كارهاي ادبي انگلستان مي‏دانند. ترجمه منظوم اشعار حافظ و سفرنامه ايران و سوريه نيز از ديگر آثار اوست. خانم مارگارت لوئيان گرترود بل پس از آن كه موزه‏اي را در بغداد تأسيس كرد و مدير آثار باستاني عراق گرديد، سرانجام در 12 ژوئيه 1926م در 58 سالگي درگذشت و در بغداد به خاك سپرده شد.