پس از اعلام استقلال ويتنام در سال 1945م، هوشي مينِ، رهبر نيروهاي كمونيست اين كشور آمادگي خود را براي مذاكره با استعمارگران فرانسوي جهت انتقال قدرت مسالمت‏آميز و انعقاد پيمان دوستي و اتحاد با فرانسه اعلام داشت. ولي فرانسوي‏ها كه مطامع استعماري گذشته خود را دنبال مي‏كردند حاضر به مصالحه نشدند و نخستين دوره جنگ‏هاي ويتنام بين فرانسويان و ويتنامي‏ها كه از سال 1946 تا 1954م به طول انجاميد، صدها هزار كشته و خسارات سنگين مالي به بار آورد. فرانسوي‏ها سرانجام پس از تحمل چند شكست خفت‏بار، به ويژه شكست در نبرد معروف دين بين فو، حاضر به مصالحه و مذاكره شدند و در نتيجه مذاكراتي كه در بيستم ژوئيه سال 1954م، با حضور نمايندگان فرانسه، امريكا، چين، انگلستان، شوروي و ويتنام در ژنو انجام گرديد، درباره شرايط متاركه جنگ و تقسيم موقت ويتنام شمالي و جنوبي و انجام انتخابات پارلماني در سراسر ويتنام توافق شد. هرچند اين قرارداد باعث قطع شدن دست استعمار فرانسه از ويتنام گرديد اما به موجب آن، ويتنام در امتداد مدار 17 درجه عرض جغرافيايى به دو قسمت شمالي و جنوبي تقسيم شد. هم‏چنين بر اساس قرارداد، نيروهاي خارجي بايد خاك ويتنام راترك مي‏كردند. اما امريكا برخلاف قرارداد ژنو، سربازان خود را براي جنگ با مردم استقلال‏طلب ويتنام به منطقه اعزام كرد و از اتحاد دو بخش شمالي و جنوبي ويتنام جلوگيري كرد. در همين زمان با بيرون رفتن فرانسويان از ويتنام، درگيري بين دولت كمونيستي هوشي‏مينه در شمال با دولت دست نشانده در جنوب آغاز شد و مقدمات ورود امريكا به عرصه جنگ ويرانگر ويتنام را فراهم آورد. (ر.ك: 1 نوامبر)