ملك فاروق فرزند احمد فؤاد پاشا يا فؤاد اول، پادشاه پيشين مصر، در سال 1920م به دنيا آمد. در آن زمان، حكومت مصر تحت الحمايه انگليس بود. فاروق در پي مرگ پدرش در سال 1936م، در شانزده سالگي جانشين پدر شد. اما چون به سن قانوني نرسيده بود، اداره امور مملكت به شوراي نيابت سلطنت محول گشت. در آغاز جنگ جهاني دوم و درگير شدن عده زيادي از قواي كشورهاي متخاصم در شمال افريقا، مصر نيز به صورت يكي از جبهه‏ها و پايگاه‏هاي متفقين به خصوص انگلستان درآمد. پس از جنگ اعراب و اسرائيل و شكست اعراب، مردم مصر كه درگير اين جنگ بودند، نسبت به پادشاه خود ملك فاروق دلسرد و بدبين شدند. اين بدبيني در كنار فساد رايج در دستگاه رهبري فاروق، زمينه را براي انجام كودتاي آرام افسران ناراضي مصري آماده كرد. مغز متفكر كودتا، سرهنگ جمال‏عبدالناصر بود كه مقدمات اين حركت را از سال‏ها پيش تدارك ديده بود. ولي عبدالناصر و افسران جوان همفكر او، در مراحل نهايى اجراي نقشه كودتا، يكي از افسران ارشد مصري به نام ژنرال محمد نجيب را نيز با خود همراه كردند. سرانجام در 23 ژوئيه 1952م اين كودتا به رهبري ژنرال محمد نجيب و سرهنگ جمال عبدالناصر صورت گرفت و سه روز پس از پيروزي كودتا، ملك فاروق پادشاه مصر كه در ميان مردم، محبوبيتي نداشت در 26 ژوئيه مجبور به استعفا شد. هم‏چنين هم‏زمان، با الغاي رژيم سلطنتي، نظام جمهوري در مصر به رياست محمد نجيب اعلام شد. رياست جمهوري نجيب دوام چنداني نيافت و پس از آنكه بين كودتاچيان اختلاف افتاد، در نهايت، جمال عبدالناصر به رياست جمهوري رسيد.