فزون‏خواهي دو قدرت بزرگ قرن ششم ميلادي يعني ايران و روم كه هر يك سعي داشت سرزمين‏هاي بيشتري را در اختيار داشته باشد، باعث شد تا در طول ساليان طولاني، بين اين دو امپراتوري، جنگ و درگيري صورت گيرد. يكي از اين جنگ‏ها، موسوم به جنگ هفت ساله است كه در تاريخ نهم سپتامبر 572 م، در زمان امپراتوري ژوستي‏نين پادشاه روم و به فرمان او براي تسخير پاره‏اي متصرفات غربي ايران آغاز شد. اما اين جنگ پس از هفت سال در 24 ژوئيه 579 م با شكست روميان به پايان رسيد. اين شكست چنان براي ژوستي‏نين گران آمد كه از مقام خود استعفا داد و جانشين او با پرداخت چهل و پنج هزار سكه طلا به عنوان غرامت، انوشيروان پادشاه سلسله ساسانيان را حاضر به صلح كرد. با اين حال، با مرگ انوشيروان، جانشين وي هرمز چهارم دوباره جنگ با روميان را آغاز كرد. جنگ‏هاي طولاني بين ايران و روم حاصلي در برنداشت جز اين‏كه دو قدرت را به ضعف كشاند. در نهايت با ورود اسلام، دو امپراتوري ايران و روم در برابر سپاه اسلام به زانو درآمدند و تسليم شدند.