جورج برنارد شاو نويسنده معروف ايرلندي، در 26 ژوئيه 1856م در خانواده‏اي فقير در دوبلين متولّد شد. برنارد در تحصيل شاگرد منظمي نبود، اما در خانه و نزد مادرش آموزش عميقي در موسيقي يافت و در موزه شهر نيز نقاشي آموخت. وي در 20 سالگي راهي لندن شد و سال‏هاي اوليه را در تنگ‏دستي گذراند. برنارد شاو در ابتدا به مقاله‏نويسي روزنامه روي آورد. تا اين‏كه در سال 1879م به نوشتن داستان و نمايش‏نامه پرداخت و در آن‏ها رنج و درد و تيرگي باطن جامعه خود را نشان داد. برنارد شاو پس از نگارش چند رمان، تصميم به چاپ آن‏ها گرفت ولي ناشري براي آن پيدا نكرد. در اين مدت به روزنامه‏نگاري، سرودن شعر و پيوستن به دسته‏هاي سياسي مشغول شد و كم‏كم با آثار ادبي و نظريه‏هاي فلاسفه آشنايى يافت. برنارد شاو از سال 1885م و به دنبال همكاري با روزنامه‏ها و هفته نامه‏ها به شهرت دست يافت و با اجراي نمايش‏نامه سرباز شكلاتي در سال 1893 در امريكا، شهرتي فراوان پيدا كرد. وي پس از بهبود اوضاع مالي، سفرهايى به دور دنيا نمود و آثار قلمي فراواني از خود به جاي نهاد. شيوه نگارش برنارد شاو، شيوه‏اي مستقيم بابياني روشن و صريح و داراي قدرت كلام است. بيان انديشه‏ها و مباحث خاص او، عاري از سنگيني خطابه‏اي يا دفاعي است. ذوق، خيال‏انگيزي، روح بذله‏گويى و طنزپردازي بر نوشته‏هايش غلبه دارد و در عين حال، با فصاحت همراه است. ديباچه‏هاي آثار نمايشي شاوْ، غالباً بسيار مهم و داراي مفاهيم عميق و انديشه‏هاي آزادي‏خواهانه است. شاو متفكري است كه در زمان خود، بيش از ديگران مورد انتقاد و عيجويى قرار گرفته، اما پيوسته توانسته است از استعداد شگرف خود در حاضر جوابي، استفاده كند و با پاسخ‏هاي قاطعي به رقيبان جواب دهد كه گاه با سخنان تلخ و گزنده همراه بوده است. برنارد شاو را مرد قرنِ خود به شمار آورده‏اند. وي داراي بهره هوشي بالا از عادي و معرفتي در همه زمينه‏ها و نبوغ و قريحه‏اي بزرگ داشت. استعداد او در شوخي و به مسخره گرفتنِ همه چيز، حتي به نمايش‏نامه‏هايى كه حاوي افكار جدّي بود، جاذبه‏اي دلپسند و سرگرم كننده مي‏بخشيد. شاو پيوسته مي‏خواست كه عامه مردم را به فكر وادارد و در تربيت آنان قدم پيش گذارَد. برنارد شاو در سال 1925م موفق به اخذ جايزه ادبي نوبل گرديد و اين جايزه باعث نفوذ فراوان وي در ميان مردم و مقامات شد. برنارد شاو، علاقه خاصي به دين اسلام داشت و بارها در نوشته‏هاي خود به بزرگي و اهميت اين آيين پاك اعتراف كرده است. آثار برنارد شاو شامل بيش از 5 نمايش‏نامه است با ارزش‏هاي متفاوت و چندين رمان و مقاله‏ها و رساله‏هاي فراوان درباره اقتصاد و سياست عصر و نقدهايى درباره موسيقي و تئاتر، نمايش‏نامه‏هاي شاو يا ازنوع كمدي است يا تراژدي كه مايه‏اي از كمدي دارد. بعضي نمايش‏نامه‏هاي او عبارتند از: شغل بانو وارن، مرد سرنوشت، بشر و حقوق بشر، كاترين بزرگ و ژاندارك مقدس. جنگ جهاني دوم و مرگ همسر و دوستان قديم موجب تيرگي سال‏هاي آخر زندگي برنارد شاو شد، اما او همچنان به كار ادامه داد و لحظه‏اي از كنجكاوي درباره چيزهاي تازه دست برنداشت تا اينكه سرانجام در دوم نوامبر 1950 در 94 سالگي درگذشت.