فيودور ايوانوويچ تيوتْچِفْ شاعر و اديب شهير روس، در پنجم دسامبر 1803م در يكي از شهرهاي اطراف مسكو در روسيه به دنيا آمد و تحصيلات اوليه را در منزل گذراند. او پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي در رشته زبان‏شناسي تاريخي، در 19 سالگي به عنوان نماينده سياسي روسيه در مونيخ آلمان منصوب شد و بيست و دو سالِ بعد را در اين كشور سپري كرد. سال‏هاي زندگي در آلمان براي تيوتچف، دوراني اساسي بود. براي او، اين سال‏ها، دوران طلايى و تعطيلاتِ دوره عالي جواني بود كه در آن توانست به پختگي برسد و خود را از نظر اجتماعي تثبيت كند. تيوتچف طي سال‏هاي اقامت در خارج از روسيه از حال و هواي فرهنگي رمانتيسم آلمان تاثيرگرفت و انتشار شعرهاي پراكنده او در نشريات روسيه، توجه مردم را در پي نداشت. با پايان دوره ماموريت، تيوتچف به كشورش بازگشت و به سرودن شعر و فعاليت‏هاي ادبي پرداخت. او درباره طبيعت شعر مي‏سرود و به قدري در اين مسير پيش رفت كه به عنوان بزرگ‏ترين شاعر طبيعت كه روسيه به خود ديده است، مطرح گرديد. اين اشعار اغلب سرشار از اشارات فلسفي‏اند. اشعار او در آلمان بيشتر تجلي‏هاي شاعرانه هستند كه خاطره لحظه اندوه‏بار يا شورانگيز خاصي را از عشق مطرح مي‏سازند. شعر سياسي در مجموعه آثار تيوتچف جايگاه مهمي ندارد. اين شعرها كه گاهي خالي از نيش و كنايه وبذله‏گويى نيستند در بيشتر اوقات، كمي بيش از سخن‏سرايى‏هاي موزونْ در ستايش نقشِ نجات‏بخشِ روسيه در تاريخ جهان و به بادِ انتقاد گرفتن دشمن غربيْ، تاثيرگذار هستند. اقبال ادبي تيوتچف به دليل روندهاي فرهنگي و تحولات سياسي، نوسان چشم‏گيري داشته است. او در ميان اهل فن، در مقام بزرگ‏ترين شاعر شعرهاي تغزّلي قرن، پس از پوشكين، شاعر بزرگ هموطنش قرار دارد. مقام او تا آن اندازه است كه او را گوته روسيه دانسته‏اند. از آثار تيوتچف، تنها يك كتاب به يادگار مانده است، ولي همين كتاب نيز شامل عالي‏ترين گوهرهاي گنجينه ادبيات روس است. فيودور تيوتچف سرانجام در بيست و هفتم ژوئيه 1873م در هفتاد سالگي درگذشت.