پس از شكل‏گيري سازمان پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو، استالين كوشيد با تأسيس كُمينفُرم يا دفتر اطلاعات احزاب كمونيست اروپا در اكتبر سال 1947م و نيز انعقاد پيمان ورشو، در مقابل اين عمل بايستد. با تشكيل كمين‏فُرم در ورشو پايتخت لهستان، بلگراد پايتخت يوگسلاوي به عنوان مركز فعاليت اين تشكيلات انتخاب گرديد. هدف استالين از تعيين بلگراد به عنوان مركز فعاليت كُمينفُرم، اعمال نفوذ بيشتر در امور اين كشور و مقابله با استقلال‏طلبي و به تعبير استالين، روش خودسرانه تيتو، رهبر يوگسلاوي در برابر مسكو بود. ولي استالين از اين تدبير خود نتيجه‏اي نگرفت و تيتو كه حكومت خود را مديون استالين نمي‏دانست حاضر به تمكين در برابر خواسته‏هاي او نشد. استالين نخست از طريق تهديد و تمركز قواي ارتش سرخ در مرزهاي يوگسلاوي، درصدد رام كردن تيتو برآمد وچون باز هم نتيجه‏اي نگرفت، با تشكيل اجلاس فوق العاده كُمينفُرم در ماه ژوئن 1948م، اخراج حزب كمونيست يوگسلاوي از اين سازمان را تصويب نمود و تيتو رهبر يوگسلاوي، به تجديد نظرطلبي و انحراف از اصول ماركسيسم متهم شد. اخراج يوگسلاوي در 28 ژوئيه همان سال عملي شد و طرد اين كشور از بلوك كشورهاي كمونيسم، كه نخستين شكاف در دنياي كمونيسم بعد از جنگ جهاني دوم به شمار مي‏آمد، با تصيفه‏هاي خونين در احزاب كمونيست كشورهاي اروپاي شرقي ادامه يافت و عده‏اي از رهبران پيشين اين احزاب كه در گذشته تمايلات ليبرالي و استقلال‏طلبي از خود نشان داده بودند، به عنوان پيروي از خط انحرافي تيتو و برچسب تجديد نظر طلبي از كار بركنار و سپس دستگير و محاكمه و غالباً اعدام شدند.