بعد از جنگ جهاني دوم، كشورهاي پيروز، براي بررسي نحوه تقسيم غنائم و نيز تعيين تكليف كشورهاي اشغال شده و اخذ تصميم پيرامون نحوه دريافت غرامت‏هاي جنگي و... جلسات متعددي برگزار نمودند. يكي از اين جلسات با عنوان كنفرانس صلح پاريس در 29 ژوئيه 1946م در كاخ لوكزامبورگ پاريس آغاز به كار نمود و با حضور نمايندگان 21 كشور متفقين رسميت يافت. دستور جلسه، تصويب پيش‏نويس قراردادهاي صلح با ايتاليا، روماني، مجارستان، بلغارستان و فنلاند بود. اين قراردادها توسط شوراي وزراي خارجه امريكا، انگلستان، شوروي و فرانسه تهيه شده بود. كنفرانس صلح پاريس دو ماه و نيم به طول انجاميد و خودخواهي‏ها و سهام‏طلبي‏هاي بعضي از كشورهاي حاضر در آن باعث شد تا اين جلسات بيشتر به بحث و مشاجره و نسبت‏هاي توهين‏آميز و نيز كنايات و دشنام در لفافه سخن بگذرد. با اين حال كنفرانس پاريس با بستن قرارداد صلح با كشورهاي دول محور موافقت نمود و در مسئله غرامات نيز توافقاتي صورت گرفت. كنفرانس صلح پاريس در نهايتْ در 15 اكتبر 1946م خاتمه يافت.