شارْلْ پيِر بودْلِر، شاعر معروف فرانسوي در 28 اوت 1821م در پاريس به دنيا آمد. پدرش نقاش و هنردوست بود و ذوق هنري را از كودكي در پسر ايجاد كرد. شارل پيِر در كودكي پدر را از دست داد و با ازدواج مجدد مادر، طبعي ناسازگار و عاصي و هيجان زياده از حد كه گاه به مرز ديوانگي مي‏رسيد، در بودلر ايجاد شد. بودلر در جواني وارد دانشكده حقوق گرديد و پس از آشنايى با عالم شعر و ادب، ذوق و استعداد هنري خود را پرورش داد. وي در سال 1840م ديوان خود را منتشر كرد اما به اتهام ضد اخلاقي بودن اشعارش مورد تعقيب قرار گرفت. بودلر در سال‏هاي پاياني عمر، اسير طلبكاران شد و در نهايت پس از دوره بيماري و فلج، سرانجام در اول اوت 1867م در 46 سالگي درگذشت. سراسر زندگي بودلر با عصيان نسبت به قراردادهاي جامعه همراه بود. از اوان جواني تمايلات شديد و سركوفته‏اي داشت كه او را به قدرت جهاني شر، معتقد ساخته بود. در نظر او، نيروي شر چون سرنوشتي تغييرناپذير بر بشر حكم‏فرمايى مي‏كند و در قلب آدمي دوزخي جاي مي‏دهد كه او را به راه بدي مي‏كشاند. اين تقدير غم‏انگيز بر سراسر زندگي و اشعار بودلر سايه‏اي اهريمني افكنده است. بودلر جنبشي تازه در عالم شعر پديد آورد و به آن زيبايى خاصي بخشيد در حالي كه به كلي با زيبايى‏هاي گذشته، تفاوت داشت. او ميان رنگ و بو و صدا ارتباطي پنهاني دريافته بود، پيوسته در جستجوي موسيقي كلام بود كه با قدرت ابداع و نيروي بيان توانست به آن دست يابد. بودلر در يك جمله و گاه در يك كلمه، دنيايى از شور و هيجان و آرزو و اشتياق به خواننده القا مي‏كند. بودلر از شاعراني است كه با گذشت زمان، افتخار و شهرتي بيش از آنچه در دوران زندگي داشته‏اند به دست آورده‏اند. به طوري كه مي‏توان گفت وي به قرن بيستم بيشتر از قرن نوزدهم تعلق دارد و حتي برخي بر اين عقيده‏اند كه مهم‏ترين شاعر قرن خود به شمار مي‏آيد. نهضت سمبوليسم و نمادگرايىْ از بودلر سرچشمه گرفت و هر روز نفوذش در فرانسه و خارج از آن گسترش يافت بي‏آنكه ذره‏اي از آن كاسته شود. حيات كوتاه بودلر سراسر با رنج و تلخي و بدبيني آميخته بود و او براي فرار از حقايق تلخ زندگي به دامان مواد مخدر پناه برد. از بودلر آثار متعددي برجاي مانده كه ديوان گل‏هاي رنج، عصيان مرگ، بهشت‏هاي مصنوعي و شعرهاي كوتاه منثور از جمله مهم‏ترين آنهاست.