اوج‏گيري شخصيت جمال عبدالناصر رئيس جمهور مصر در جهان عرب به عنوان يك شخصيت ضداستعماري و فراخواني وي مبني بر اتحاد كشورهاي عربي، در گام نخست به تأسيس جمهوري واحدي متشكل از مصر و سوريه و يمن انجاميد. با توجه به حضور انگلستان در منطقه و خطري كه از يك‏پارچگي جهان عرب و امت اسلامي عليه انگلستان به چشم مي‏خورْد، اين دولت استعماري درصدد برآمد تا در مقابل تصميم عملي شده جمال عبدالناصر، دست به اقدامي مشابه بزند. در اين ميان، حاكميت خاندان هاشمي بر دو كشور عراق و اردن و تسليم هر دو در مقابل سياست‏هاي انگلستان باعث شد تا پيماني تحت عنوان اتحاد هاشمي ميان دو رژيم سلطنتي عراق و اردن به امضا برسد. فعاليت‏هاي انگليس سرانجام در 11 فوريه 1958م به نتيجه رسيد و براساس توافقنامه تشكيل فدراسيون عربي متشكل از عراق و اردن، مقرر شد دو كشور در عين حفظ موجوديت مستقل خود، از سياست خارجي هماهنگ و توافقات مشترك در امور داخلي پيروي نمايند. عكس‏العمل جمال عبدالناصر در برابر تشكيل اين فدراسيون و فراخواني طرفداران خود در ارتش عراق، به كودتاي نظاميان در سحرگاه 14 ژوئيه 1958م انجاميد. كودتاگران كه به رهبري عبدالكريم قاسم و عبدالسلام عارف دست به اين اقدام زده بودند، از يك طرف رژيم سلطنتي را سرنگون و سران آن را اعدام نمودند و از سوي ديگر حكومت جمهوري در عراق اعلام كردند. چند روز پس از پيروزي و تثبيت حكومتِ كودتايي جديد، در اول اوت 1958م پيمان اتحاد هاشمي يا فدراسيون عربي عراق و اردن كه براي مقابله با اتحاد مصر و سوريه تشكيل شده بود، پس از 6 ماه فعاليتْ منحل اعلام گرديد.