اسقف مايكل موسكوئيس معروف به ماكارْيوس، رئيس جمهور پيشين و رهبر روحاني قبرس در سيزدهم اوت 1913م در جزيره قبرس واقع در درياي مديترانه به دنيا آمد. وي در ابتدا، راه و رسم كشيشي را در يك كليسا فرا گرفت و سپس در دانشگاه آتن و مدرسه الهيات دانشگاه بوستون امريكا ادامه تحصيل داد. ماكاريوس در 37 سالگي، در حالي كه دانشجو بود به اسقفي يكي از ايالات قبرس و سه سال بعد به مقام اسقفي سراسر اين جزيره انتخاب شد. ماكاريوس كه رهبري كليساي اُرتُدُكْسِ قبرس را برعهده داشت، در پاسخ به درخواست يوناني تبارهاي قبرس كه از حضور استعمارگرانه انگليسي‏ها در اين جزيره، بيزار و خواهان الحاق به يونان بودند، فعاليت‏هايي را از سال 1953م آغاز كرد و از اين زمان فشار يوناني تبارهاي قبرس به صورت عمليات تروريستي عليه انگليسي‏ها و ترك‏ها درآمد. ماكاريوس در سال 1955م با شركت در اولين كنفرانس كشورهاي غيرمتعهد در باندونگ اندونزي و سپس طي مكاتبه‏اي با دبيركل سازمان ملل متحد، خواسته‏هاي مردم قبرس در مورد الحاق به يونان را مطرح ساخت. در نتيجه در سال 1956م دولت انگلستان وي را توقيف و به جزيره سيشل تبعيد كرد. اين بازداشت و تبعيد، اوضاع قبرس را ناامن‏تر ساخت و در نتيجه در سال 1957م ماركاريوس از زندان آزاد گرديد و در بازگشت مورد استقبال كم نظيري واقع شد. مذاكرات استقلال قبرس در سال‏هاي بعد ادامه يافت تا اينكه استقلال قبرس در 16 اوت 1960م با رياست اسقف ماكاريوس اعلام گرديد. با اين حال، چهار سال بعد بر اثر درگيري ترك‏هاي قبرس با يوناني تبارها، ماكاريوس دست به دامان سازمان ملل شد و از آنان تقاضاي اعزام نيروهاي حافظ صلح براي جداسازي اين دو نژاد گرديد. ده سال پس از ورود سربازان حافظ صلح سازمان ملل متحد، گارد ملي قبرس، اسقف ماكاريوس را در ژوئن 1975م از كار بركنار كرد و اين جزيره به دست نظاميان افتاد. اما در هفتم دسامبر همين سال، ماكاريوس با اوج‏گيري مخالفت يوناني تبارها عليه گارد ملي قبرس، مجدداً به رياست جمهوري اين جزيره رسيد، ليكن اين بار فقط رئيس جمهور بخش يوناني‏نشين قبرس بود. چرا كه در همين فاصله، نيروهاي نظامي تركيه از طريق هوا و دريا وارد خاك قبرس شدند و با جداسازي قسمت ترك‏نشين از ساير قسمت‏هاي جزيره، حكومت ترك قبرس را به وجود آوردند. اسقف ماكاريوس كه از سال 1960م تا زمان مرگ به مدت 17 سال رهبري كشور قبرس را برعهده داشت سرانجام در سوم اوت 1977م در 64 سالگي درگذشت و اختلافات ترك‏ها و يوناني‏هاي اين جزيره، همچنان باقي ماند.