پس از آنكه آدولْفْ هيتلر در سال 1925م حزب نازي را تأسيس كرد، درصدد برآمد تا رفته رفته در اركان قدرت آلمان نفوذ كندو كشور را در اختيار بگيرد. از اين رو با به راه انداختن تبليغات وسيع و دامنه‏دار ضد كمونيستي و ضد يهودي و سر دادن شعارهاي نژادپرستانه، خيل كثيري را در شمار طرفداران خود گرد آورد و طي سال‏هاي 1928 تا 1932م، كرسي‏هاي فراواني را در پارلمان آلمان به دست گرفت. هيتلر در ادامه كار، خود را نامزد احراز رياست جمهوري در سال 1932م نمود ولي از هينْدِنْ‏بورگ، رئيس جمهور وقت شكست خورد، با اين حال در 30 ژانويه 1932م، به صدراعظمي آلمان برگزيده شد. هيتلر با وجود احراز اين مقام، هنوز راه درازي براي رسيدن به قدرت مطلقه در پيش داشت. بنابراين با اعمال نفوذ خود توانست اختيارات فوق‏العاده‏اي از پارلمان دريافت كند و راه را براي كسب قدرت بيشتر خود هموار سازد. مرگ هيندبورگ، رئيس جمهور سالخورده آلمان در روز دوم اوت 1934م، آخرين مانع را در راه قدرت مطلقه و بلامنازع هيتلر از ميان برداشت و هيتلر همان روز، قانوني را به تصويب هيأت دولت و سپس رايْشتاك يا پارلمان آلمان نازي رساند كه به موجب آن، وظايف رئيس جمهور و صدراعظم آلمان در يك‏ديگر ادغام شده و رهبر كشور از آن پس، عنوان پيشوا را داشت. اين همان عنواني بود كه هيتلر در مقام رهبري حزب نازي براي خود انتخاب كرده بود. هيتلر براي تثبيت اين مقام و عنوان تازه، روز 19 اوت 1934م يك رفراندوم ديگر ترتيب داد و اين بار نيز بيش از 90 درصد راي دهندگان، او را به عنوان پيشواي خود انتخاب كردند. (ر.ك: 1 مه)