پس از خاتمه جنگ جهاني دوم و آغاز دوران جنگ سرد در روابط ميان ابرقدرتها، آزمايشاتِ هسته‏اي و ساخت موشك‏هاي قاره‏پيما و داراي كلاهك‏هاي هسته‏اي، جهان را در آستانه جنگي تمام عيار و ويرانگر قرار داد. مسئله كوبا و استقرار موشك‏هاي شوروي در اين نقطه اوج بحران بود كه بيرون بردن موشك‏ها از خاك كوبا آن را خاتمه بخشيد. پس از آن، جو بين‏المللي ظاهراً دوستانه شد و مذاكرات جدي براي متوقف كردن آزمايش سلاح‏هاي هسته‏اي آغاز گرديد. از طرف ديگر رئيس جمهور امريكا نيز به اين مسئله توجه بيشتري نشان داد. از اكتبر 1958م امريكا، شوروي و انگلستان مسئله توقف آزمايشات هسته‏اي را مدنظر قرار داده بودند و شواهد علمي درباره زيان‏آور بودن غبار راديواكتيو در حال جمع‏آوري بود. گرچه هم‏زمان با وجود نگراني در مورد فضاي آلوده، كشورهاي فوق به آزمايش‏هاي خود ادامه مي‏دادند. سرانجام بعد از انجام مذاكرات گسترده، انگلستان، امريكا و شوروي در مورد منع آزمايشات هسته‏اي به توافق رسيدند و در پنجم اوت 1963م، قرارداد منع آزمايش‏هاي هسته‏اي را امضا كردند. اين قرارداد كه در مسكو و به وسيله وزراي خارجه سه كشور به امضاء رسيد يك دست‏آورد كوچك و محدود بود چرا كه از يك طرف فقط آزمايشات درون جو را در بر مي‏گرفت و از سوي ديگر شمار آزمايش‏هاي زيرزميني آن‏قدر اضافه شد كه از رقم مجموع آزمايشات قبلي در درون جو و زيرزميني نيز بيشتر گرديد.