آنتوني فان ديك، نقاش معروف بلژيكي در 23 نوامبر 1599م بلژيك به دنيا آمد. وي از سال‏هاي اوليه عمر، نقاشي را زير نظر استادان هنرپرور زمان آموخت و همين كه به حد رشد رسيد، خود، در نقاشي يك استاد مسلم شد. فان ديك پس از آن مدتي در ايتاليا زندگي كرد و از آثار نقاشان ونيزي بهره برد. دوره ايتاليايى كارِ فان‏ديك با چهره نگاري و نقاشي موضوعات مذهبي، به شيوه‏اي شخصي، براساس دست‏آوردهاي استادان ونيزي مشخص مي‏شود. وي سالياني نيز در انگلستان حضور يافت و به مقام نقاش دربار چارلْزْ اول پادشاه انگليس رسيد. فان ديك در انگلستان شيوه‏اي در چهره‏نگاري و رسم پُرْتْرِه يا صورت ابداع كرد كه با سليقه اشرافيت انگليسي سازگار بود به طوري كه پُرتْره‏هاي او از اشراف و بچه‏هايشان در ميان زيباترين آثار فان ديك قرار دارند. فان ديك استانداردهاي ويژه‏اي براي پُرتره انگليسي وضع كرد كه از ويژگي‏هاي فان ديك در نقاشي، پوشاك فراوان بود. او يك سري گراور و نقاشي سياه قلم از نويسندگان و هنرمندان روزگار خويش پديد آورد كه در شمار شاه‏كارهاي نقاشي قرار دارند. وي هم‏چنين مجسمه‏هايى از چهره مشاهير روزگار خود ساخت. فان ديك غالباً مدل خود را به طرزي با وقار و پرشكوه بر پس زمينه‏اي از منظره طبيعي، نقاشي مي‏كرد كه اين شيوه كار او، تا دو قرن بعد سرمشق چهره‏نگاران انگليسي قرار گرفت. از فان ديك صدها اثر مهم بر جاي مانده كه چارلز اول در شكار و رستاخيز مسيح(ع) از آن‏جمله‏اند. آنتوني فان ديك به عنوان مشهورترين نقاش پُرتْره‏پرداز قرن هفدهم، سرانجام در هفتم اوت 1641م در 42 سالگي درگذشت.