پُل ورلَن، شاعر برجسته فرانسوي در 20 ژانويه 1844م در شهر مِس در شمال شرقي فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود به محافل ادبي راه يافت و با انتشار مقاله‏اي تحقيقي درباره يكي از شعراي بزرگ فرانسه، مورد توجه قرار گرفت. ورلن در طول ساليان بعد، فراز و نشيب‏هاي متعددي را پشت سر گذاشت؛ با اين حال، با انتشار چند اثر ادبي خود از قبيل رومانْسْ‏هاي بي‏كلام، اشعار اتاق زندان، حكمت و توازي، شهرتي به دست آورد. او هم‏چنين پس از انتشار آثار كامل خود در پنج جلد در سال 1889م، از شهرت و احترامي غيرقابل انكار برخوردار شد و معروفيتي فراتر از كشور فرانسه به دست آورد. اشعار ورلن منعكس كننده زندگي آشفته و پررنج و روح منقلب او بود. تغزل ورلن، تغزل مردي رؤيايى و ناهشيار است كه به صورتي تزلزل‏آميز در خود فرو رفته و در سايه روشن وجداني نا آرام به سر مي‏برد. از سويى، تغزلي سرشار از هيجان‏هاي جسمي و از سوي ديگر لبريز از اضطراب‏هاي دروني و معنوي. ورلن به زبان شعرْ احساس تازه‏اي بخشيد و حتي الامكان آن را به موسيقي نزديك ساخت. شعرش از كلام آهنگين و انديشه‏اش از ابهام و تلقينات ذهني برخودار است. از نظر ورلن، فصاحت و صراحت كلام با شعر واقعي سازگار نيست و عجيب است كه شعرهايي اين چنين لطيف و پرجاذبه به وسيله كسي خلق شده باشد كه سراسر زندگيش با خشونت و ناهنجاري همراه بوده است. ورلن از شاعران مهم مكتب سمبوليست و نمادگرايي مبتني بر هنرِ به كار بستن نمادها، به شمار مي‏آيد و بهتر از هر شاعر ديگري در اين مكتب، توانسته است احساس لطيف و نرم و اندوهي مبهم و اشكي را كه بي‏دليل است بيان كند. ورلن هم‏چنين نفوذ فراواني بر مكتب سمبوليسم بر جاي نهاده است. پُل ورلن كه لقب ملك الشعراي فرانسه را داشت سرانجام در نهم اوت 1896م در 52 سالگي درگذشت.